In Darwins dierentuin

Het moge duidelijk zijn: midden op de Stille Oceaan is er geen wifi. We gingen regelmatig aan land maar dat was op plekken waar alleen dieren of bijzondere lava-eilanden, actieve en inactieve vulkanen waren. Het Galapagos-avontuur is alweer voorbij. We zijn terug op het Ecuadoriaanse vasteland. Ons eerste uitje in de hoofdstad Quito maakten we reeds maar daarover later meer.

Eerst maar eens iets over las Islas Galapagos. Met het bezoek aan deze bijzondere eilandengroep kwam voor mij persoonlijk een langgekoesterde droom uit. Ik weet niet zo goed hoe ik erover moet bloggen maar ik weet wèl dat ik deze reis niet zal vergeten. Ik heb besloten een apart album met dierenfoto’s te maken maar dat laat wellicht even op zich wachten want internet is hier niet goed. De fotocollages bij dit blog zijn niet compleet, het was moeilijk kiezen. Bovendien heb ik nog niet alle foto’s van de camera’s overgezet.

De eerste nacht aan boord van de Galapagos Odessey vond ik verschrikkelijk… de motoren maakten enorme herrie, ik lag in mijn bed te schommelen vanwege de hoge golven. Daar was niets Pacifisch aan. Ik besloot mijn comfortabele bed in de ruime hut te verruilen voor een bank in de open lucht op het bovendek. Daar zat en lag ik de nacht uit. Mijn liefje kwam mij regelmatig moed inspreken. Ik nam mij voor de volgende nachten in ieder geval oordoppen te dragen. Dat hielp. En nóg belangrijker: ondanks alles had ik geen moment last van zeeziekte!

Op de dag van aankomst brachten we een bezoek aan het Charles Darwin Research Center waar onderzoek wordt gedaan en waar bepaalde diersoorten beschermd in stand worden gehouden, onder andere landschildpadden. Eenmaal aan boord, deden we elke dag excursies onder deskundige begeleiding van gids James die op de eilanden werd geboren en wiens opa en vader ook natuurgidsen waren. Hij vertelde ons vele wetenswaardigheden. Onze boot deed de eilanden Santa Cruz, Isabela, Fernandina, Santiago en San Cristóbal aan. Tweemaal passeerden we de evenaar. De rondreis bestond uit bezoeken aan land en onderwateruitstapjes. Het dierenrijk op en rond die eilanden is overweldigend. Overal waar je keek of liep was wel iets bijzonders te zien. Op weg naar het schip zag ik aan de kant van de weg de eerste grote landschildpadden lopen.

Het werd mij op dag twee even teveel. Dat had deels te maken met de slechte eerste nacht maar het waren vooral tranen van blijdschap (van een watje van middelbare leeftijd). Dat ik ronddobberde op de Galapagos… Fantastisch! Zoiets moet je ervaren op een schip. Sommige toeristen reizen naar een eiland, betrekken daar een hotel en maken dan een dagtour. Wij gaven de voorkeur aan een cruise. 

Tijdens deze reis zagen we soorten land- en zeeleguanen van verschillende leeftijd en kleur, verschillende soorten land- en zeeschildpadden, twee soorten fregatvogels, krabben in alle kleuren en maten, baby- en volwassen zeeleeuwen en zeehonden op het land en in het water, twee haaiensoorten (Galapagoshaai en wittiprifhaai) en verschillende soorten roggen (sting rays, eagle rays), pelikanen, Galapagos-haviken, flamingo’s, soorten reigers en waadvogels, de beroemde vinkensoorten die Darwin uitgebreid in kaart bracht, grote en kleine tropische vissen, heel grote scholen vis, pinguïns en nog veel meer.

Op land waren onder andere de blauwvoetgenten favoriet. Een aantal van deze diersoorten was aan het nesten of begon aan het veroveringsspel. Bij de genten leidde dat tot koddige vertoningen: de mannetjes dansten op hun best voor de vrouwtjes, een voor een gingen hun blauwe voetjes van de vloer. 

Er was een grote variatie aan gevleugelde vriendjes te bekijken. Aan land zagen we tevens zeehonden die hun jongen zoogden en haviken die een luchtaanval deden op leguanen op het strand. Al die dieren zagen we niet van een afstand maar zo dichtbij dat je ze zou kunnen aanraken als je zou willen.

We snorkelden in diep water en vanaf het strand. Onder water maakte ik veel memorabele momenten mee. Niet alleen dreef ik in alle rust op een stroming mee met heel grote zeeschildpadden, ook zal ik het moment dat ik een inham in snorkelde en oog in oog kwam met een zeehond niet snel vergeten. De foto was te laat. 
Een van de Amerikaanse medepassagiers speelde een kwartier met een zeehondenfamilie. Mijn liefje vergezelde mij voor het eerst bij het haaien kijken. Ze kon er geen genoeg van krijgen. Het oceaanwater was 22 à 24 graden Celsius maar toch droeg ik een wetsuit. Na een half uur snorkelen daalt je lichaamstemperatuur al enkele graden en ik was vaak de laatste die aan boord van de rubberboot stapte. 

's Middags en 's avonds werd er goed en gevarieerd gekookt door de keukenbrigade van het schip. Vanaf de eerste avond deelden wij een tafel met Luce Maria en Eugenio uit Santiago de Chile. Hij sprak een beetje Engels, zij nauwelijks. Het bleken ontzettend leuke mensen te zijn! We spraken over van alles en nog wat, er werd veel gelachen. We bleken gemeenschappelijke interesses te hebben. De eerste what’s apps zijn uitgewisseld. Mijn liefje en ik moesten beloven in de toekomst naar Chili terug te keren en hen met een bezoek te verblijden.

En nu zijn we dus weer aan land. Dit is onze laatste week in Zuid-Amerika, zondag vliegen we terug naar Spanje.