Vrijdagochtend heel vroeg ontving ik een berichtje
van vriendin Bernadette: ‘ik zit in de bus’. 16 uur later kregen we een app
waarin ze meldde dat ze op plaats van bestemming was aangekomen. Ze was in
Corvara, een plaats in de Noord-Italiaanse Dolomieten. Zestien uur in een bus,
met lange benen… ik geef het je te doen.
Dat is echter een peulenschil in vergelijking tot
wat ze de volgende dagen deed: op zaterdag reed ze een ‘oefenrondje’ van tenminste
40 kilometer op de Mystery Mountain. Die geheimzinnige berg bleek de Sellagroep
te betreffen, een bergmassief op circa 2.000 meter hoogte waar je omheen kunt
fietsen. De berg ligt op een plateau dat Sella Ronda heet. Dat klinkt wellicht
niet afschrikwekkend maar dat is het wel; de berg wordt door iedereen die er
verstand van heeft als steil beschreven.
Om dat staaltje krachtpatserij te kunnen
vertonen, ging Bernadette maanden in training in Nederland, Frankrijk en
Spanje. De regelmatige lezer weet dat wij in Orihuela Costa een parcours door
de plaatselijke heuvels voor haar uitstippelden dat ze dagelijks trouw
afrondde, in de hoop dat ze daarmee bergkuiten ontwikkelde.
Op zaterdag jongstleden deelde ze een anecdote
met ons: na de lunch en na tientallen kilometers in de bergen te hebben
gefietst, hadden Bernadette en haar collega Emilie zin om af te stappen en
terug naar het hotel te gaan; het was immers een trainingsronde en je moet je
krachten sparen voor D-Day, de dag erna. De dames wachtten op de bus. Die bleek
echter vol te zitten met mannen die eerder op het parcours waren afgestapt. Wie
is nu het zwakke geslacht?!
Bernadette fietste voor een goed doel dat haar na
aan het hart ligt. Sinds 2009 is ze lid van het bestuur van Orange Babies. Dit is haar laatste jaar
in het bestuur; de maximale termijn van zes jaar zit er (bijna) op. Twee jaar
geleden fietste ze voor Orange Babies in Namibië. Als sluitstuk wilde ze nog één
keer een mooi bedrag bij elkaar fietsen. In Afrika zag ze met eigen ogen hoe
hard het geld nodig is en hoe goed het door de organisatie wordt besteed. Elk
kind verdient een kans in het leven; dankzij Orange Babies komen steeds meer
babies HIV-vrij op de wereld. En ze krijgen een goede start met onderdak, medische
zorg, voeding en onderwijs.
Dat alles motiveert haar. Bernadette reed de
Sella Ronda op zondag voor het echie. Vanaf Corvara moest ze vier passen over: Passo
Gardena (2.121m), Passo Sella (2.213m), Passo Pordoi (2.230m), en Passo
Campolongo (1.875m). Het was zwaar maar het lukte haar de route in vier uur en
een kwartier af te rijden. Vier vrouwen legden het parcours succesvol af. Ber
op den Berg fietste voor 39 Afrikaanse babytjes een betere toekomst bij elkaar…
Ne-gen-en-dertig! Die avond ging ze laat en een beetje typsie naar bed maar
een paar uurtjes erna rolde zij tevreden de bus in om weer in 16 uur huiswaarts
te keren. Ik maak een diep buiging voor haar. Wij zijn trots op deze
supervrouw (tweede van rechts)!
Twee van tante Bernadette’s sponsoren waren de mannetjes
Yuda en Damai die zich de afgelopen week van hun beste kant lieten zien. Mijn liefje
ontving een verlaat verjaardagskado uit Bali. De grote, bruine envelop bevatte
een heus kunststuk: zeezicht met een opspringende haai of dolfijn. Het werkje had
relief en was uiterst kleurrijk; de kleine kunstenaar had diverse technieken
toegepast. Wow, mooi!
Ik zag het met gemengde gevoelens aan; jaloezie en trots
streden met elkaar. Begrijp mij niet verkeerd: ik misgun mijn liefje absoluut
niets en ik ga het kunstwerk in een fraaie lijst doen. Maar wie was het die in
Bali wekelijks uren en uren achtereen auto’s en dieren tekende? Wie gaf haar eigen
Caran d’Ache-doos aan hem? Van wie kreeg hij zijn eerste kleurpotloden en
stiften? Wie leerde hem tekenen en kleuren? Eerst vrij krassend over grote vellen
papier en daarna tussen de lijntjes? Juist: me! Ik stak mijn jaloezie niet
onder stoelen of banken voor moeder Elsa. Zij had met mij te doen… kasian,
Barefoot. Ze zal hebben gedacht: Ach germ, dat arme schaap want niet veel later
kreeg ik een foto van een, door Yuda gefreubeld, dier dat voor mij was bestemd:
Shaun the Sheep. Het gevoel van trots overwon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten