Route 2017-2018

Sinds wij in Alicante aanwezig waren bij de start van de Volvo Ocean Race volgen we deze beroemde (en soms beruchte) zeilrace om de wereld op de voet, via de VOR-app. Deze versie vind ik minder goed werken dan die van de vorige race. Er wordt minder snel ververst -de artikelen zijn dus minder recent-, verhalen en video’s kun je op de iPad niet in landscape zien, er loopt dagelijks wel iets vast of de app crasht in zijn geheel.

Het verstrekte nieuws vind ik tevens minder boeiend dan voorheen; dat is echter een kwestie van smaak. Nu zijn we nog maar bij de tweede leg, van Lissabon naar Kaapstad, maar ik vind het toch een gemiste kans. Ik liet het niet bij mopperen en nam contact op met de makers. De applicatie is gebouwd door mueva.eu, hun hoofdkantoor zit in Madrid dus wellicht is het een Spaans bedrijf. Mijn ervaringen met Spaanse internetbedrijven zijn niet onverhoopt positief… Ik kreeg inmiddels antwoord: er wordt aan de haperingen gewerkt. Ik constateerde trouwens dat er ook een fout zit in de officiële routekaart van de race. Melbourne staat er niet op terwijl die geliefde Australische stad eindbestemming is van leg 3. Slordig.

De organisatie introduceerde dit jaar een nieuwe optie: de Stealth-modus. Elk zeilschip heeft de mogelijkheid om eenmaal per leg in die modus te gaan, vooropgesteld dat het verzoek niet aan de start of net voor de finish wordt gedaan. Viermaal per dag worden de posities van alle zeilboten aan elkaar doorgegeven: om 1:00 uur ('s nachts), 7:00 uur, 13:00 uur en 19:00 uur. Als een team het verzoek aan de organisatie doet, betekent dit dat de andere boten gedurende drie opeenvolgende rapportagemomenten niet krijgen te horen en te zien op welke positie de betreffende boot ligt.

Dat doet een team bijvoorbeeld omdat ze een tactische zet overwegen die voor de concurrenten verborgen moet blijven. De aanvrager is dus evenmin te zien op de tracker van de app. De Britse schipper van Turn the Tide On Plastic, Dee Caffari -de enige vrouw aan het roer-, deed dat verzoek tijdens dit traject. Het is overigens de eerste keer in de geschiedenis van de Volvo Ocean Race dat met gemengde teams wordt gevaren. (Vorig jaar deed voor het eerst een team mee met uitsluitend vrouwen.) De zeilers naderen thans het gebied van de doldrums, de equatoriale stiltegordel rondom de evenaar. Daar moet je van alles uit de kast halen om een beetje wind te vangen; die tactische manoeuvres wil je voor anderen verborgen houden.

Tot nu toe geeft de tracker aan dat team TTOP achteraan zeilt, op bijna 2 uur achterstand van de koploper. Team DongFeng -met de Scheveningse Carolijn Brouwer (43) aan boord- gaat voorop, het Spaanse team MAPFRE ligt tweede, het Hollandse AkzoNobel-team ligt op de vierde plaats en team Brunel met Bouwe Bekking aan het roer, ligt op de vijfde plaats. Laatstgenoemde team kreeg op dit traject een probleem met de trimtuigage. Het werd opgelost door Peter Burling, de Nieuw-Zeelander die afgelopen week werd uitgeroepen tot Zeiler van het Jaar 2017. De app besteedde er weinig woorden aan. Er was niet eens een feestelijke foto van de laureaat. Jammer.

Over ongeveer een maand beginnen mijn liefje en ik ook aan een reis naar de andere kant van de wereld. Door de lucht. Wij vertrekken weer naar Bali voor een familiereünie. Mijn liefje doet doorgaans de boekingen van een vliegreis; zo ook deze keer. Bij toeval kwam zij erachter dat de vliegmaatschappij een wijziging doorvoerde. Tja. Reizen is verslavend maar je moet wel het koppie erbij houden. We gaan met een ander toestel vliegen. Voor het eerst gaan we op reis in een Airbus A350, het kleine zusje van big bird A380 waarmee we reeds meermalen vlogen naar Verweggistan. (KLM gaat pas in 2020 met de A350 vliegen.) Door die verandering klopten onze stoelreserveringen niet meer en als we iets niet willen op zo’n lang traject, is het zitten op een ongewenste plek. Normaliter kun je je boeking online aanpassen maar dat bleek gemakkelijker getypt dan gedaan. Hun systeem was nog niet bijgewerkt. Het had wat voeten in de aarde maar de akela regelde het uiteindelijk. We zitten op papier weer precies waar we willen zitten, fijn naast elkaar.

Het Balinese ontvangstcomité zal dit jaar bestaan uit Ketut, Elsa, Yuda en Damai. Pa zou volgens eerdere plannen reeds aan boord zijn van het Amerikaanse cruiseschip Regent Seven Seas Explorer. Deze boot onderging begin van dit jaar een indrukwekkende renovatie, als onderdeel van een $125 miljoen dollar upgrade van de totale vloot. 
Op RTL-Z keek ik in september naar een documentaire over de verbouwing in een Italiaanse haven. Zo zag je onder andere hoe het schip in stukken werd gezaagd, elk los onderdeel onder handen werd genomen en weer te water werd gelaten om vervolgens weer aan elkaar te worden gezet door een team onderwater lassers. Fascinerend!

't Is dat Ketut niet kan zwemmen anders zou ik hem die baan aanraden in plaats van steward-op-het-droge te zijn. (De verdiensten van een lasser liggen aanzienlijk hoger.) We weten niet waarom hij tot nu toe niet afreisde. Zijn agent in Denpasar laat soms een steekje vallen maar de vertraging kan ook te maken hebben met de ziekenhuisopname van zijn vader. Het eerste bericht was dat hij in september naar Europa zou vliegen om daar aan boord te gaan van de Explorer. Begin november zou het schip afmeren in Cartagena. Ons idee was oorspronkelijk om hem daar op te halen en mee te nemen voor een dagje op ons Spaanse terras. Schepen kwamen en gingen. Hij zal nu op zijn beurt moeten wachten om aan boord te gaan. Hij is echter happy, iedereen in het gezin is blij dat hij thuis is.

Onlangs bekeek ik de bezoekersstatistieken van mijn blog weer eens toen mijn oog viel op een wel heel opmerkelijke stip op de wereldkaart. Recht onder Kaapstad dobbert kennelijk een lezer?! Is dat Dee Caffari en haar team, in stealth mode? Een saildrone met verstekeling? Een verdwaalde antarctische walvis met vintag? Saskia & Kirk op hun zeiljacht? Of een doodgewone fout in de app? Het is een blijft een raadsel.