Maatjesprojecten

Hier braken weer drukke tijden aan met vrienden. Mijn verjaardagsfeestje was geslaagd. Het eerste en het laatste Whatsapp-bericht van de dag kwamen uit Bali. Het begon met hun gezang en kindertekeningen en eindigde met een video waarin ze ‘mijn’ verjaardagstaart aten. Ik vond het uiterst creatief. Elsa blijkt op advies van de arts tijdelijk niet te werken om de eerste zwangerschapsperikelen door te komen. Ze is doorlopend misselijk en ziek. Dan is het geen pretje te moeten koken voor anderen.

Tijdens mijn eigen feestje namen we ook tijd om twee bezoekende vrienden in het zonnetje te zetten. Frans is een dag vóór mij jarig. Dit jaar vierde hij het niet maar we gaven hem toch een kadootje. We zijn ook blij dat onze vrienden Joan en Ben terug zijn op hun Spaanse honk. Ze zaten beiden in de lappenmand en die stond langer dan gehoopt in Nederland. Ze zijn niet volledig hersteld maar mijn verjaardag was voor hen reden genoeg om binnen te vliegen. Ben’s verjaardag schoot er bij in maar dat haalden we bij deze gelegenheid in.

Er zijn weinig Hollandse producten of lekkernijen die mijn liefje en ik missen in Spanje. Inmiddels is bijna alles te krijgen dat ons culinaire hartje begeert. Er is echter één ding dat we hier niet vinden: boerenkaas van vaderlandse bodem. Alleen al de gedachte aan die intense smaak doet mij het water in de mond lopen. Maar us bin zunig: alleen bij het ontbijt staan we onszelf een cracker met kaas toe. Ben en Joan zijn onze vaste dealers.

Ook Yuda en Damai kennen deze vrienden als gulle gevers: ten tijde van de AH-spaaractie kregen ze Dinosaurus-kado’s en -plaatjes, afgelopen jaar ontvingen ze zakgeld voor een goed rapport. Wij vertelden hen destijds dat oom Ben vroeger actief was betrokken bij de autorensport en dat hij veel weet van Formule 1 racen. Dat maakte indruk op de mannetjes. Het leidde ertoe dat Damai uit eigen beweging voor ons vertrek een fraaie tekening maakte die hij voor ‘uncle Ben’ meegaf. (De Indonesische taal kent woorden als ‘oom’ en ‘tante’.) Dat kunstwerkje overhandigden wij hem officieel tijdens de lunch. Oom Ben was er verguld mee. 

Afgelopen zaterdagavond aten we bij Joan en Ben thuis. Zij namen als verrassing Hollandse witte asperges mee om daar samen van te genieten. Ze waren heerlijk, Joan maakte er een onvergetelijke Hollandaisesaus bij die ik nog niet kan namaken. Het recept volgt binnenkort.

Al jarenlang ontvang ik wekelijks een nieuwsbrief van de Nederlander Juglen Zwaan, een gepassioneerde en kritische voedingsdeskundige. Zijn laatste brief ging over ons maag-darmstelsel (vorige week vond in het vaderland de jaarlijkse nationale poepdag plaats). Zwaan nam recente uitingen van de Maag-Lever-Darm Stichting onder de loep. Die organisatie beveelt het eten van kunstmatig witbrood (Blue Band Goede Start) en van croissants en eierkoeken aan, voor een goede darmflora. Groente en fruit komen in hun adviestabel op de laatste plaats. Hoe is het mogelijk! Zwaan brak een lans voor de asperge, de groente die thans in seizoen is. Zelf was ik al bekend met het zogenaamde ‘aspergeplasje’. Hij legt in een vlog uit hoe dat komt: deze krachtige groente -met lichaamseigen oxidanten- bevat asparaginezuur, een zwavelzuur dat het lichaam afbreekt waardoor een vreemde lucht ontstaat. Mij deert dat niet, ik wil asperges voor geen (wit) goud missen.

Gisteravond waren we uitgenodigd voor een etentje bij Frans en Roland. Er werd lekker gekookt. Van hen kreeg ik het kookboek ‘Exuberancia’ van Yotam Ottolenghi kado (in het Spaans). Het zijn recepten voor kleurrijke, vegetarische schotels. Gemiddeld tweemaal per week eten mijn liefje en ik vegetarisch dus deze dikke pil is een aanwinst. De gulle gevers rekenden erop dat zij er eveneens een graantje van zullen meepikken. Komt goed! Liefde voor mijn vrienden betuig ik graag met een etentje. Het eerste experiment zal deze week op hen worden uitgeprobeerd, op de bonte avond van Roland; ook een traditie die we in ere houden. De jongens hebben momenteel een vriend te logeren die wij al enige jaren kennen dus ook hij is van harte welkom. In de boekennieuwsbrief van The Guardian las ik onlangs dat Ottolenghi’s nieuwste kookboek, getiteld ‘Simple’, in september 2018 zal verschijnen. 

En vandaag reizen onze vriendinnen Rose-Marie en Ingrid uit Zwitserland weer deze kant op. Hun logeerpartij in december beviel dermate goed dat ze terugkeren om hier te wandelen en van zon en zee te genieten. Er staat hen mooi lenteweer te wachten.