 |
| Foto: My Guide Tenerife |
Het VPRO-programma ‘Zomergasten’ van dit seizoen kan mij (nog?) niet
bekoren. De serie trapte af met theatermaker Romana Vrede. Ik herinner mij de
eerste keer dat ik haar zag op tv; destijds was ze tafeldame bij DWDD. Die eerste
kennismaking met haar vond ik interessant, zij boeide mij. Inmiddels niet meer.
Ik zou haar als zomergast een ‘one issue lady’ willen noemen. Het ging vooral over
haar zoon Charlie die niet alleen autistisch is maar ook zwaar geestelijk
gehandicapt. Dat is geen kattepis. Om nu voortdurend alles naar hem terug te
leiden, was voor mij als kijker echter een brug te ver. Ik kreeg sterk de
indruk dat autisme het interessantste aspect aan haar kind is terwijl de
geestelijke handicap hem, naar verluidt, veel meer parten speelt. Bovendien was
ze af en toe knap irritant tegenover gastvrouw Janine.
De tweede gast van het programma was voetbalcoach Louis van Gaal. Over
het feit dat hij daar zat, trok ik mijn wenkbrauwen al op. Heeft die man dan
dingen te zeggen die kijkers drie uur lang kunnen boeien? Ik vroeg het mij
serieus af. Zijn eerste beeldfragment had voorspellende waarde, wat mij betreft.
Hij koos voor een stukje uit het spelprogramma ‘Een kwartje per seconde’ (1961);
fantasieloos, braaf en oersaai. Ik hield het nog geen uur vol, voor mij was de
maat snel vol.
Afgelopen zondag was het de beurt aan internetpionier Marleen Stikker.
Zij sprak over de opkomst van internet in de jaren ’80, een tijd die ik zelf
ook tussen de computers doorbracht. Destijds werd ik als afgestudeerde
taaljuf-zonder-perspectief-op-werk omgeschoold tot computernetwerkdeskundige.
Die switch van alfa naar beta was niet gemakkelijk maar het bezorgde mij mijn
eerste baan bij een man -oorspronkelijk landbouwingenieur- die carrière maakte bij
computergigant IBM en daarna zijn eigen adviesbureau in informatietechnologie begon.
Daar bleek ik op mijn plek te zijn. We adviseerden, gaven cursussen en schreven boeken samen.
De rest is geschiedenis. Stikkers eerste fragment kwam uit de film ‘The Matrix’
(1999). Ik ken die science fiction-film goed want in dat jaar was het leidraad
tijdens een internetcongres in Florida waaraan ik deelnam. De andere, door
Stikker gekozen fragmenten vond ik weinig afwisselend - al zag ik ze niet allemaal.
Als tv-persoon is zij niet iemand die mij als kijker boeit al vond ik haar avond
tot nu toe het best.
Aanstaande zondag is Rusland-correspondent en schrijver Pieter
Waterdrinker te gast. Op de website van het zomerprogramma zegt hij “ik was volkomen verbijsterd toen Zomergasten mij
vroeg voor deze parel op de Nederlandse tv.” Nou, ik ook! En die parel trekt gemiddeld slechts 300.000 kijkers per uitzending, met een
presentatrice die zich niet met haar gasten verbonden lijkt te voelen. Tja. Wellicht wordt het tijd dat het programma stopt? Heeft het concept zijn beste tijd
gehad en is de voorraad boeiende sprekers uitgeput?
Lang nadat de duisternis inviel, wandelden mijn liefje en ik naar de
boulevard; de tripod hing nonchalant over mijn schouder. Fotografie is een van
mijn hobby’s en een meteorietenzwerm als de Perseïden met eigen ogen zien, of
zelfs vastleggen op de gevoelige plaat is een niet te missen kans. Er waren nog
veel mensen op straat. ’s Morgens vroeg en ’s avonds laat is het relatief koel
aan zee. Op de voorpagina van La Verdad stond maandag dat de zee hier al 30
graden Celsius bedraagt. Normaliter wordt die temperatuur pas bereikt in
oktober. De luchtvochtigheid is thans huizenhoog en waar luchtvochtigheid is,
zijn wolken. Ik keek omhoog en zag er steeds meer binnendrijven, totdat het
firmament bijna helemaal was bedekt. Foute boel (al ben ik een officiële wolkenstaarder)! Dat bleek later voor grote delen van Europa te gelden.
Onlangs las ik dat Sony een supersnelle digitale camera lanceerde: de Alpha9.
Deze superlichte camera met heel hoge beeldkwaliteit is sneller (20 beelden per
seconde) en krachtiger dan alle concurrenten. De camera is eveneens stiller vanwege
een elektronische sluiter die geluidloos fotograferen mogelijk maakt. De A9 is een
zogenaamde ‘fullframe’ systeemcamera, geen spiegelreflexcamera want dit
apparaat heeft geen spiegel. Wel een zeer grote en krachtige beeldsensor die
tevens zeer snel scherpstellen mogelijk maakt (60 keer per seconde).
Deze camera won alle grote prijzen tijdens recente competities. Camera
Grand Prix 2018 riep de Sony A9 uit tot ‘Camera van het Jaar’. Concurrenten
Canon en Nikon hebben het nakijken al zou Nikon op 23 augustus een mededeling
doen over eenzelfde type spiegelloze camera. Men verwacht dat Sony met de A9
marktaandeel gaat winnen. Sony richt zich met deze camera voorlopig op de
professionele markt. De prijs voor de body ligt ruim boven € 5.000 (dat is nog
steeds goedkoper dan de SLR‘s van Canon en Nikon). Het Japanse bedrijf zou ook de equivalent voor semi-professionals en voor amateurs in de pijplijn hebben.
In een recent
Bloomberg-artikel las ik dat de Japanse autoriteiten alleen fotografen met
geluidloze camera’s zullen toelaten bij de aanstaande abdicatieceremonie van
keizer Akihito (april 2019). Dat komt erop neer dat alleen eigenaren van Sony
Alphas welkom zijn. Een opmerkelijk keizerlijk decreet, zijn laatste...
Eenmaal terug in onze straat, zonder één enkele foto van een vallende
ster, stopten we even voor een praatje bij onze Spaanse buurvrouw Carmen. Ze
had ons eerder op de avond zien gaan en vermoedde dat we gingen vissen. Vissen!
Ik moest erom lachen en toonde deze lieverd wat ik dan wel droeg. Zo kwam de
foto van de enige twee sterren van de avond tot stand. De
Perseïden-sterrenregen zou nog tot 24 augustus zijn te zien. Wij blijven dus naar
boven kijken, al was ook gisteren deels bewolkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten