26-M en de dagen erna

Dat was mij de week en het weekend wel. Vorige week hadden de mannetjes in Bali toetsweek op hun internationale lagere school. Volgens moeder Elsa waren ze er tamelijk ontspannen onder. In juni ontvangen ze hun rapport. Als het goed is, gaat Yuda over naar de hoogste klas en Damai naar de derde. Dat is altijd spannend voor de betrokkenen. Als de resultaten naar believen zijn, volgt de gebruikelijke kadootjesregen. Zij  rekenen erop.

Er is hier iemand die vandaag al haar diploma zal ontvangen. Mijn liefje volgde het tweede jaar van haar talencursus Spaans, op een plaatselijk instituut voor volwassenenonderwijs. Vorig jaar rond deze tijd ontving ze een diploma op ‘Nivel Cero’, vandaag zal ze trots binnenwandelen met ‘Nivel Uno’. Ze ging afgelopen jaar met sprongen vooruit. Het aantal klasgenoten dunde naar het einde toe flink uit, net als vorig jaar. Zij is een volhouder. De klas bestond uit een mix van gepensioneerden en jongeren, uit West- en Oost-Europa en uit Noord-Afrika. De oudjes doen het voor hun lol, bij de jonkies ligt er druk op. Mijn liefje meldde zich alweer aan voor het volgende studiejaar. Juf Lorena zegde toe het lesprogramma volgend jaar nóg interactiever te maken. Dat spreekt aan.

Dit schooljaar wordt afgesloten met een quiz, een hapje en een drankje. Mijn liefje stelde voor een quiz te maken. Met een beetje vertaalhulp van mijn kant maakte ze er een leuke uitdaging van. Zij zal vandaag de strenge quiz-meesteres uithangen. Het werden 25 trivia-vragen over Spanje (cijfers, cultuur, geografie, geschiedenis) en de Spaanse taal. Hoe heet de straat waarin onze school staat? Waar ligt de enige woestijn in Europa? Hoeveel inwoners heeft Pilar de la Horadada? Wat zijn de twee basisingrediënten van een tortilla? Waar staat de oudste universiteit van het land? Hoeveel mensen spreken Spaans op de wereld? Hoe heet de dag vóór zondag? Hoe noem je een pittige zwarte koffie zonder suiker? Niet te moeilijk, leuk en leerzaam.

Er zijn vandaag twee prijzen te winnen, voorwerpen die wij zelf wonnen tijdens een charity-middag met Britse (ex-)buren. We zijn voorstanders van recycling dus we geven ze met plezier door. Over eentje redetwistten we een kwartier lang. Zelf was ik van mening dat dit camp-geschenk passend zou zijn in de tuin van onze vrienden Frans & Roland. Zij vond het niks dus als meesteres besluit zij.

Afgelopen week ging men in het Vaderland naar de stembus voor het Europees Parlement. Onze enveloppen gingen tijdig op de bus naar de Nederlandse ambassade in Madrid. Wij zijn twee van de ruim 63.000 Nederlanders die in Europa leven. Dat zijn de Flying Dutchmen van nu. In Duitsland en België wonen overigens de meeste landgenoten. Voor volgende keer zou het beter zijn als we een berichtje krijgen dat onze stemmen in goede orde zijn ontvangen en zijn meegeteld.

Ik ben verheugd over de uitslag: de partij waarop wij stemden ter linkerzijde van het politieke spectrum, haalde een mooie winst en onze kandidate komt in het parlement!
Overigens is het onbekend hoe Nederlandse ex-pats buiten de landsgrenzen stemden voor het Europees Parlement. Dat vind ik jammer. Wat ik wel weet is dat wij bepaald niet de enigen waren die deze of een vergelijkbare keuze maakten: partijen met groene randen scoorden over het algemeen heel goed in deze verkiezing. Dit resulteerde in een groei van 50 naar 70 europarlementariërs van deze stroming.

In Europees verband is het gedaan met het tweepartijenstelsel en sterke partijen in het politieke midden. De geschiedenis van de landelijke politiek herhaalt zich hiermee. Er zullen voortaan bredere coalities moeten worden gevormd. Polderen wordt in Brussel en Straatsburg het nieuwe bestuursmodel. Al hoop ik vurig dat dit reizende circus van Europarlementariërs in de komende vijf jaar tot een einde komt.

Persoonlijk ben ik verheugd dat de resultaten van rechts-populistische partijen als PVV (0 zetels) en Forum voor Democratie (3 zetels) tegenvielen maar de groep in het Europees Parlement waartoe zij behoren en die zich verenigden onder de vlag ‘Europe of Nations and Freedom’ zal desalniettemin van 18 naar 58 zetels groeien door de grote verkiezingsoverwinningen in Frankrijk en Italië.

De uitslag in het Verenigd Koninkrijk verraste weliswaar niet maar ik zag het met lede ogen aan. De voor deze gelegenheid zes weken geleden opgerichte Brexit Party van Nigel Farage kreeg ruim 36% van de stemmen en zal 28 zetels in het Europarlement gaan bezetten. Een resultaat dat nooit eerder werd bereikt in de Britse politiek. Omgekerend kwam het voor de Tories neer op een schamele drie zetels. Het ‘pro Remain’-kamp, bij elkaar opgetelde kiezers die in de EU willen blijven, behaalde omgerekend 41.5% van de stemmen. (Dat zijn er meer!) Farage eiste na de uitslag direct een plek op aan de Brexit-onderhandelingstafel dus ik verwacht nog wel wat vuurwerk vóór 31 oktober, de -eerstvolgende- deadline voor de exit.

Op 26 mei jongstleden (26-M in de Spaanse media) werd in Spanje driemaal gestemd: voor het Europees Parlement, voor gemeenteraden en in autonome regio’s. Voor de regerende partij van premier Pedro Sánchez (PSOE) werd het over het algemeen een suksesverhaal. In het Europarlement gaan ze namens Spanje 20 van de 54 zetels bezetten. Spaanse rechts-populistische partijen Ciudadanos en VOX behaalden daar respectievelijk zeven en drie zetels. In tien van de twaalf autonome regio’s kreeg de PSOE de meeste stemmen (bijna 32%), gevolgd door de Partido Popular (bijna 24%). De sociaal-democraten zullen naar verwachting niet op alle plekken waar ze wonnen, kunnen gaan regeren vanwege coalities.

Voor de gemeenteraadsverkiezing in mijn eigen woonplaats waren wij zelf te laat met  aanmelden. De kans om te stemmen ging dus aan onze neuzen voorbij. De opkomst lag hier op circa 59%. Dat valt mij tegen als je bedenkt dat het om gemeentebelangen gaat maar steekt positief af als je de opkomst beziet in het licht van de Europese verkiezingen. We hadden hier tot dusver een burgemeester van de PSOE maar hij stelde zich niet verkiesbaar. De partij was tijdens de vorige verkiezingen niet de grootste maar leverde wel de burgemeester. Een vrouw genaamd Pilar kandideerde zich dit jaar voor deze baan, namens de sociaal-democraten.

Tijdens de landelijke verkiezingen van april bleek de Partido Popular in Pilar de meeste stemmen te verkrijgen (1.796). Hun aantal daalde spectaculair ten opzichte van 2016 maar ze waren de winnaar. VOX werd nummer twee; ze gingen van 15 stemmen naar 1.784 stemmen. Die feiten gingen destijds langs mij heen. De PSOE eindigde als derde partij, met bijna 300 stemmen meer dan in de voorgaande verkiezing. Bij nader inzien was ik dus niet erg hoopvol.

Dat bleek terecht. De PP, onder aanvoering van burgemeesterskandidaat José María Pérez, kreeg bij de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen namelijk de meeste stemmen: ruim 3.500. “You get what you deserve”... Tja. Ik heb moeite met deze partij vanwege alle corruptieschandelen in het verleden, vanwege een gebrek aan rechtvaardigheidsdenken en laksheid in natuurbeheer en milieubehoud. Peréz is geboren en getogen in Pilar en is werkzaam in de tuinbouw. Ik betwijfel niet dat hij het goed voor heeft met zijn stad en zijn buren maar ik wantrouw zijn partijdenken.

Er komen vier personen van de PP extra in de raad en hijzelf zal de burgemeesterszetel opeisen. De PSOE eindigde op de tweede plaats en raakte drie (van de tien) zetels kwijt ten opzichte van de voorgaande verkiezing. Kasian. Tot mijn schrik stemde ruim 4% van de inwoners op partij VOX maar dat blijkt onvoldoende om een raadslid af te vaardigen.

We gaan zien wat deze uitslagen voor de inwoners van Pilar en die van Europa gaan betekenen. Wordt zeker vervolgd. Politiek zit immers in mijn bloggerbloed.