Era van kommer & kwel

Vandaag drie jaar geleden begon het tijdperk Trump. Op 8 november 2016 won hij immer de presidentiële verkiezingen. De rest is geschiedenis. En wat voor een! Met zijn komst veranderde de wereld radicaal en voorgoed. Vorige week werd een nieuw dieptepunt bereikt toen de man in het Witte Huis een Democratische kandidaat die uit de nominatierace stapte, Beto O’Rourke, publiekelijk op Twitter uitmaakte voor “a poor bastard” en hem met “a dog” vergleek. (De man vertoeft de laatste tijd nogal in caniene kringen…)

De New York Times deed onlangs onderzoek naar het twittergedrag van deze president. Medewerkers van de krant analyseerden ruim 11.000 tweets en ontdekten dat meer dan de helft daarvan een aanval op iemand of iets was. Daarentegen liet hij zich 136 keer positief uit over een dictator. Hij richtte 1.308 beschuldigingen aan de media en noemde de journalistiek 36 keer “vijand van het volk”. Voorts retweette hij 145 accounts die extremistische uitingen of samenzweringstheorieën delen op Twitter (waardoor die veel nieuwe volgers kregen). Hij reageert op nepaccounts als die hem vleien. Tegenwoordig twittert hij driemaal meer dan in januari 2017: gemiddeld 27 berichten per dag. Komt hij nog wel aan golfen toe?!

Hopelijk komt er weldra een einde aan deze era van kommer & kwel. Het Huis van Afgevaardigden heeft de handen vol aan het onderzoek naar Trump’s mogelijke afzetting. Inmiddels is de stap gezet naar openbare verhoren, zodat het Amerikaanse volk de getuigenverklaringen uit eerste hand kan horen. Als een daadwerkelijke afzettingsprocedure in gang wordt gezet, stapt de president wellicht voortijdig op. Afzetting is voor losers, da’s niets voor hem. Zijn wereld kent alleen winnaars. Die levensles kreeg de kleine Don van zijn pa Fred mee. Die man droeg zijn zonen op “killers” te worden. De grote Don schroomt niet zichzelf de grootste, beste, slimste, rijkste, suksesvolste te noemen. Hij noemt zichzelf “The Chosen One”, delen van zijn kring noemen hem “De Messias”. Zijn aftreden zou een zegen zijn voor Amerika, voor mij en voor de rest van de wereld.

De boekenbranche zou echter wel een veer laten. Er is al zóveel geschreven over de 45ste president en zijn gedrag! De Amerikaanse Guardian zocht uit dat er sinds Trump’s verschijning in de politieke arena 4.500 Engelstalige bibliografieën over hem verschenen. Alhoewel ik daaruit slechts een kleine greep las, werd ik er niet vrolijk(er) van. Soms was het leerzaam: de hoofdpersoon en zijn entourage bleken nóg kwalijker dan gedacht.

Op 19 november a.s. komt weer een spraakmakend boek uit over de Trump-administratie, getiteld ‘A Warning’, geschreven door Anonymous. Zo noemt de Witte Huis-medewerker zich, die in september 2018 een essay in de New York Times schreef over weerstand van binnenuit. Uitgeverij Hachette ontving begin deze week een dreigbrief van de advocaten van het Openbaar Ministerie maar zeggen met  publicatie door te gaan. Het aantal voororders voor het boek bereikte reeks recordhoogte. De volledige opbrengst uit deze boekverkoop zal naar goede doelen gaan; onder andere de verdediging van persvrijheid.

Trump is zelf geen lezer maar beveelt desalniettemin af en toe boeken aan op Twitter. Het zal niemand verbazen dat hij vooral enthousiast is over datgene wat hem en zijn werk prijst. Zo kwetterde hij over Kimberley Strassel (conservatieve columniste van de Wallstreet Journal), Mollie Hemingway (schrijver voor The Federalist en commentator voor Fox News) en Dan Bongino (Republikeinse ex-kandidaat voor de Senaat en conservatieve politiek commentator). Eerder beval Trump het werk van Corey Lewandowski (Republikeinse lobbyist en oud-medewerker van Trump), Gregg Jarrett (Fox News-medewerker), Tucker Carlson (Fox News-gastheer) en Jason Chaffetz (oerconservatieve ex-politicus) aan. Stuk voor stuk boeken waarin ik zelf weinig interesse heb; dat geef ik eerlijk toe. Ik vind ze te politiek eenzijdig, voorspelbaar en kritiekloos… Om maar helemaal te zwijgen over het boek van Don Junior dat deze week uitkwam, getiteld ‘Triggered: How the Left Thrives on Hate and Wants to Silence Us’.

Deze hang naar bevestiging (confirmation bias) is mij persoonlijk niet vreemd. Mensen lezen nu eenmaal graag iets dat de eigen ideeën bevestigt. Toch is het verfrissend boeken te lezen die de eigen overtuiging juist tegenspreken. Dat zet aan tot nieuwe gedachten en inzichten. Dan moet het bewijs wel overtuigen. Mensen die geen kritiek hebben op Trump & Co. bewijzen in mijn ogen niets. Die raakten verblind.

Twee van de luchtigste (kritische) boeken over Trump die recent verschenen, zijn getiteld ‘Commander in Cheat. How Golf Explains Trump’ en ‘Dumpty. The Age of Trump in Verse’.

Eerstgenoemde boek is van de Amerikaanse sportjournalist Rick Reilly. Als je je als lezer afvraagt wat golfen te maken heeft met het presidentschap, wat die sport heeft te maken met een land aansturen en wat het sowieso uitmaakt of Trump vals speelt of niet, dan heeft Reilly zijn antwoord klaar: “Everything”.

In het voorwoord schrijft hij “Golf is like bicycle shorts [..] It reveals a lot about a man.” Rake beeldspraak. Ik had meteen zin verder te lezen. Hij beschrijft onder andere dat Trump liegt over zijn handicap: 2.9 in plaats van hcp 9 (bepaald niet slecht dus waarom liegen?), dat zijn caddy hoogstwaarschijnlijk goed wordt betaald om elke afgezwaaide bal telkens ongezien middenop de fairway terug te leggen. Over de trucs in de doos van valsspeler Trump: een bal met de hand uit de hole toveren zonder ook maar te hebben geputt (‘invisible dunk’), een putt op de green een zetje geven met de putter als hij in de richting van de hole loopt (‘quick rake’), altijd en overal als eerste afslaan, in de buggy springen en de bal in de baan beter positioneren (‘ball switch’).

Voor Reilly is het duidelijk: “If you’ll cheat to win at golf, is it that much further to cheat to win an election? To turn a Congressional vote? To stop an investigation? If you’ll lie about every aspect of the game, is it that much further to lie about your taxes, your relationship with Russians, your groping of women? If you’re adamant that that the poor don’t deserve golf, is it that much further to think they don’t deserve health care, clean air, safe schools?” Ik snap 'm ook. Onderhoudend boek!

Boek ‘Dumpty’ is werk van de Amerikaanse acteur, zanger en schrijver John Lithgow is kritisch maar vernieuwend in zijn aanpak. Hij zette de hoogtepunten van het tijdperk Trump namelijk op rijm. Met grappige schetsen van eigen hand. De amateur-satiricus schreef het vooral om depressie onder Trump-tegenstanders te verlichten. Dat werkt. Aanrader!

Het zijn teksten, vrij naar Moeder de Gans, Rodgers en Hammerstein, Gilbert and Sullivan, Shakespeare, bekende (Lewis Caroll, Robert Burns) en minder bekende Amerikaanse dichters.

Trumpty Dumpty wanted a wall

To stir up a rabid political brawl.

His Republican rivals, both feckless and stodgy,

Succumbed in the end to his rank demagogy.

Dumpty’s wall made no earthly sense,

A boondoggle built at enormous expense.

But he promised, in speeches despotic and shrill,

He’d make certain that Mexico footed the bill.

Trumpty Dumpty kept insisting,

More and more citizens started resisting.

Sadly, there won’t be an end to this tale, at least until reasonable people prevail.

Hieronder nóg een juweeltje uit het boek. Als toegift. Zelf hum en fluit ik de tekst en deun al dagenlang, met heel goed humeur. Het boek is vermakelijk, de verzen heel knap gemaakt. Vrij naar: ‘These Are a Few of My Favorite Things’ (‘Dingen waar ik zoveel van hou’) uit de musical Sound of Music van Rodgers & Hammerstein.

My Favorite Lies

Muslim festivities on 9/11,

Barring the Russians has screwed the G7,

China makes none of my cheap merchandise:

These are a few of my favorite lies.

Records were smashed at my inauguration,

I nailed Korean denuclearization,

I’ll be awarded the Nobel Peace Prize:

These are a few of my favorite lies.

I, only I, am the working man’s savior,

Knew not a word of Mike Flynn’s misbehavior,

Comey infested my campaign with spies:

These are a few of my favorite lies.

When The Times bites,

When The Post stings,

When I’m feeling sad,

I simply remember my favorite lies

And then I don’t feel… so bad.

Collusion with Putin’s a Fake News aspersion,

Tahoe was merely a golfing excursion,

Justice was served with those Central Park guys:

These are a few of my favorite lies.

Anarchy reigns on the streets of Chicago,

No taint of corruption befouls Mar-a-Lago,

Earth is unharmed when the temperatures rise:

These are a few of my favorite lies.

Hillary once had a fling with Osama,

A stork from Nairobi delivered Obama,

Things are improved when democracy dies:

These are a few of my favorite lies.

When the Law bites,

When the Truth stings,

When I’m feeling blue,

I simply remember my favorite lies

Then I can con all…

Of you!

Vandaag is een goede dag om luidkeels mee te zingen.