Wolkenpartij

Illustratie: Cloudspotter app (CAS)

Neeeeee, het gebeurde niet per ongeluk! Jaaaaaah, de veranderingen op mijn blog zijn helemaal opzettelijk en bewust. Het was hoog tijd. Ik wilde al lange tijd een andere,  modernere layout. Zeg maart: van 130 kilometer/per uur naar 100. Dat kon tot voor kort niet zoals ik wilde. Regelmatig bekeek ik de mogelijkheden achter de schermen en vormde mijn ideeën voor een nieuwe look. Tot maandag, de elfde van de elfde. Tijd voor actie.

Doe eens gek!? In mijn Vaderland viel die dag samen met de start van het carnavalseizoen. In het licht van deze traditie wordt 11 al eeuwenlang beschouwd als het getal van dwazen en gekken. Die dag ging het zelfs om tweemaal 11. Uiterst toepasselijk, wat mij betreft.

Mijn liefje komt uut Grunn. Zij vertelde mij dat zij als opgroeiend kind op 11/11  zingend met haar verlichte lampion in de bittere kou langs de deuren ging. ♪Sint Martinus bisschop, met zien hoge houd op, met zien lange slipjas an, daor komp Sint Martinus an♪. In Gronings dialect. Menigmaal ontving ze appel noch peer. Sommige buren waren zó zuinig dat ze de voordeur niet eens voor haar opendeden. Kasian.

Zelf groeide ik op in het westen des lands en kan mij niet heugen daar ooit op die datum langs de deuren te zijn gegaan. Wat ik mij wèl goed herinner, is dat ik als jonge student in de nacht van rommelpotterij een meisje met Nederlands-Zweedse roots kuste in een Delftse discotheek. Ze heette Gusta, was kunstenaar-in-de-dop, droeg blauwe haar en woonde in Rotterdam. Onze fling was een experimenteel project en duurde niet heel lang. Ik schreef destijds een gedicht over haar, getiteld ‘Gusta zit’ dat ik tevens illustreerde. Het poësiealbum met al mijn zelfgeschreven gedichten verdween op miraculeuze wijze uit ons huis in Bali. Nieuwsgierig als ik werd door deze gedachten, zoch ik op haar volledige naam, vond haar persoonlijke website, zag haar foto -geen blauw haar meer- en las over haar werk. Ze werd een veelzijdig kunstenares: beelhouwwerk, keramiek, grote installaties. Suksesvol bovendien: ze won een prestigieuze Rotterdamse oeuvreprijs en monumentale kunstwerken van haar hand staan door het ganse land. Hoe mooi is dat!  

Het was overigens tijd mijn activistische links van mijn blog te verwijderen. Het beschermen van oerang-oetans in hun oorspronkelijke leefgebied en van de koraalriffen in oceanen en wereldzeeën, stoppen met het afsnijden van haaienvinnen, vrijlaten van zeezoogdieren uit gevangenschap, steun aan pink ribbon, doneren aan Sea Shepherd en meer: de regelmatige lezer weet inmiddels waar ik vóór en tegen ben. Die weet dat zeeën, oceanen en hun bewoners mijn grootste passie zijn. Door het weghalen van die links werd het blogbeeld sowieso rustiger, al blijft de activist in mij springlevend.

Mijn nieuwe bloglayout had heel anders kunnen uitpakken maar grote veranderingen gaan langzaam, zelfs bij mij - voormalig veranderingsmanager. Ik vroeg mijn wederhelft wat zij leuk en goed vond aan mijn bestaande blog en wat er, wat haar betreft, moest worden behouden als ik ging veranderen. Zelf had ik daar zeker ideeën over maar het is zinvol om een kritische lezer als zij om feedback te vragen.

Haar antwoord verbaasde mij niet. Al jarenlang wissel ik de kop van mijn blog met foto’s van eigen hand. Al naar gelang seizoen, locatie, speciale datum of gelegenheid en zin. Als we in Bali vertoeven is de kop tropisch of Aziatisch van aard, tijdens de zomer in Spanje staat strandleven centraal, de gehele maand oktober prijkt er een roze strik boven mijn blogs en zo meer. Zij vond dat die functie per se moet worden behouden. Bovendien meende zij dat een te allen tijde zichtbare introductie van Barefoot on the Beach belangrijk is. Je wilt als lezer toch weten bij wie je op visite gaat. Ook dat was ik met haar eens.

Het Google-programma ‘Blogger’ stelt mij in staat te kiezen uit vele opties maar een thema zonder wijzigbare kop was geen optie. Een header met alleen platte tekst was saai, een standaardkop gaf te weinig afwisseling. Dat reduceerde de keuze aanzienlijk. Daarnaast wilden we beiden de functionaliteit van een meelopend fotoalbum in de zijbalk behouden. Dat beperkte de keuzemogelijkheid verder. Er viel nog steeds genoeg te kiezen.

Als permanente blogachtergrond koos ik voor een wolkenpartij, uit een lange lijst van  opties. (Je kunt een eigen achtergrondfoto uploaden; dat is wellicht leuk voor de toekomst.) Je mag best weten dat “wolk” en “wolkenpartij” koosnamen zijn die mijn liefje voor mij gebruikt als ze een heel goede bui heeft en ik op mijn best ben. Daarenboven ben ik al jarenlang lid van de Cloud Appreciation Society (CAS), de Vereniging van Wolkenstaarders. De duizenden leden wereldwijd maken er een levensmissie van om naar wolken te kijken. Dat kalmeert en inspireert tegelijkertijd.

Een van mijn favoriete fotografen van wolkenpartijen is de Nederlandse luchtvrachtpiloot Christiaan van Heijst (1983). Hij vliegt al vele jaren als Senior First Officer op een Boeing 747 en fotografeert vanuit de cockpit. Dit jaar werd hij door de IPA uitgeroepen tot ‘Special Photographer of the Year’. In de webshop op zijn site kun je de 2020-kalender met prachtige platen bestellen. Zijn luchtfoto’s zijn ongeëvenaard. Je vindt hier een kleine selectie.

Drie van de wolkenpartijen uit de bijgevoegde collage fotografeerde ik in Spanje, een in Vietnam (de ‘Wolkenpas’) en een in Argentinië. De onderste foto is een long white cloud net boven zee die ik hier deze week maakte. Aotearoa, het Maori-woord voor Nieuw-Zeeland, is erom bekend maar deze wolken vind je overal ter wereld. Dit lage type bewolking wordt stratuswolk genoemd. Verder zijn het beelden van cirrus- en altocumuluswolken en een atmosferisch verschijnsel dat ik zelf ooit bestempelde als ‘engelenwerk’ maar anderen met een koeler hoofd irisatie noemen. Dat verschijnsel vormt zogenaamde parelmoerwolken. Ik heb honderden van dit soort foto’s in mijn digitale bibliotheek.

Ik houd van de kleur blauw in al zijn tinten al is het niet mijn lievelingskleur. Dat is zwart voor mij maar een blog in overwegend zwart kan ik niemand aandoen. Blauw wel. Een nieuw kleurenpallet en nieuwe lettertypes completeerden het geheel. Voorlopig doe ik het hiermee - en de lezer dus ook. De eerste enthousiaste reacties ontving ik reeds.