Thinking of You

Deze week ontvingen we de eerste persoonlijke covid-19 mail van een buitenlands bedrijf waarmee we in het verleden in zee gingen. De titel was ‘We Are Thinking Of You’. Het was afkomstig van een kleine aanbieder van ecotours in West-Australië. Nu menig gewezen en potentiële klant vanwege de virus niet meer hun kant op reist, bracht men de bezienswaardigheden van de streek naar hen toe. We bekeken een fraaie video met weidse vergezichten, zowel aan land als vanaf het water.

Begin 2014 verkochten mijn liefje en ik onze villa in Noord-Bali waarna we met een camper terugkeerden naar een geliefd deel Down Under dat we jaren daarvoor tè snel hadden doorkruist: West-Australië. We kozen voor Pemberton Discovery van Graeme en Toni en gingen met hen op pad, genietend van de prachtige natuur van deze streek, geboortegrond van de Bibbulmun - een Aboriginal volk. Eeuwenoude en hemelhoge Karri-bomen, zandduinen van poedersuiker die wandelen in Yeagarup, azuurblauw water waarin de Warren-rivier en de zuidelijke oceaan samenkomen. En vogels, heel veel vogels. Mijn liefje vond daar een grote kauri (schelp) in de branding die hier in mijn museum ligt. Sweet memories.

In deze tijd van thuisblijven doken de Pemberton-mannen in hun foto-archief en stelden een kleurige collage samen die op Instagram is te zien. De mail en het filmpje vond ik een goed en leuk idee. Niet dat we er 1-2-3 naar terugkeren... De toeristenindustrie ligt wereldwijd op zijn kont maar hun bedrijfje bleef tot nu toe  overeind.

Het zou leuk zijn geweest als we ook een bericht van Virgin Australia in de mailbox hadden ontvangen. Met dank voor onze trouwe dienst als passagiers in de binnenlanden van het een na grootste eiland ter wereld. Deze een na grootste vliegmaatschappij van het land had eenderde van de Australische binnenlandse markt in handen maar kon desalniettemin in de afgelopen zeven jaar geen dollarcent winst maken. De coronacrisis was de genadeklap voor de luchtvaartmaatschappij. Dit bedrijf van miljardair Sir Richard Branson bouwde in die tijd een schuld op van circa drie miljard euro en staat nu te koop. De oprichter probeerde aanvankelijk staatssteun te krijgen met de uitruil van een van zijn exotische privé-eilanden. Tja. Dat noemen we sinds kort een Booking-dot-kommetje!

We zitten hier inmiddels in onze zesde week van huisarrest. Gisteren werd over een verlenging en over verdere maatregelen gestemd in het Spaanse parlement. Het huisarrest werd verlengd tot 11 mei. Het aantal coronadoden in Spanje liep in de afgelopen weken terug al zijn het er op dit moment nog rond vierhonderd per dag;  schokkend veel. Ook in Nederland gaat het de goede kant op, met (bijna) dagelijks minder besmettingen, minder patiënten op Intensive Care en minder doden. De situatie is in beide landen echter nog steeds nijpend. Het aantal doden per miljoen inwoners stond voor Spanje gisteren op 446 en voor Nederland op 217 personen (aldus website Statista). Kille cijfers, sneue staatjes: je wordt er niet blij van.

Illustratie Forbes

Gisteren trof mijn liefje in een Forbes-artikel (op Flipboard) iets aan dat ons beiden hogelijk verbaasde, zeker in het licht van bovenstaande. Trump had weer eens gesnoefd over hoe goed ‘zijn’ Amerika het doet ten tijde van deze coronavirus. Het land zou veel betere sterftecijfers hebben dan de meeste andere landen. Er is maar 1 wereldlijer die zich hiermee op de borst slaat!

Het betreffende artikel repte onder andere over de case fatality rate, het aantal coronadoden per aantal bevestigde (dat wil zeggen: gediagnosticeerde) besmettingsgevallen. In dit staatje blijkt Nederland (11.2%) ineens boven Spanje (10.4%) te staan. Als je deze info mag geloven, pakt dit virus in het Vaderland dus relatief dodelijker uit dan hier. 't Is nogal wat, die intelligente lockdown! Onze zuiderbuur scoort het slechtst van iedereeen. Journalist en auteur van dit artikel Joshua Cohen (28) vermoedt wel dat de sterftecijfers in Europa momenteel worden overschat. Zijn verwachting is dat ze zullen dalen naarmate meer inwoners worden getest.

Hoe dan ook, er lijkt reden voor gematigd optimisme en versoepeling van stricte regels. Vorige week gingen in Spanje arbeiders in bepaalde niet-essentiële beroepen weer aan de slag; vooral in de bouw en aanverwante sectoren. Wel moet iedereen een mondkapje dragen. Toen ik recent langs de bouwplaats om de hoek reed, zag ik de mannen rondlopen met het ding onder hun kin of op het haar. Het valt kennelijk niet mee ze te dragen. We horen en zien af en toe weer witte bestelauto’s in de woonwijk. Tot dan toe hoorden we uitsluitend vogels en de zee.

Ik zag mijn kans schoon en nam contact op met onze satellietman Javi; ik ken hem  van mijn vorige woonoord. Harde oostenwind en slagregens hadden de schotel waarschijnlijk iets uit het lood geslagen. We hadden op de Nederlandse zenders vaker dan normaal en zonder aanleiding geen signaal. Hij kwam nog dezelfde week, met mondkap en handschoenen aan. We hielden tijdens ons hele contact de voorgeschreven minimale 1.5 meter afstand aan. Het euvel lijkt te zijn verholpen, al was het millimeterwerk. Als het ontbreken van het zendsignaal aanhoudt, moeten we hem weer bellen. Dan vervangt hij een onderdeeltje. Gratis.

Gisteren werd hier dus besloten dat kinderen tot 14 jaar vanaf 27 april met een ouder dagelijks naar buiten mogen; niet alleen om boodschappen te doen, naar apotheek en bank te gaan maar ook voor een wandeling in de buurt. Of de kinderen wel of geen mondkapje moeten dragen, wordt nog besloten. Zowel in Nederland als in Spanje wordt ingezien dat kinderen minder vaak worden getroffen en als ze het zijn, verliep dit via ouderen; bovendien worden ze minder heftig geïnfecteerd. Een dag eerder bleek dat  een meerderheid (61%) van Spanjaarden tegen een versoepeling zou zijn, uit angst voor oplaaiende besmetting. We zijn hier namelijk nog maar net over de top van de piek heen…

Dat neemt niet weg dat er in dit land sinds het huisarrest door de politie bijna 800.000 boetes werden uitgedeeld aan personen die buiten waren zonder geldige reden. Mijn liefje loopt regelmatig een extra blokje om met glas, plastic, papier en keukenafval. Zo lang je een vuilniszak in je hand hebt, lijkt de reden voor deze vorm van vrijheid legitiem; zolang de boevenvangers niet weten hoe vaak per dag iemand dat doet. Laatst kwam ze echter hijgend de poort binnen gerend. De Guardia Civil was op een nabij kruispunt gespot. Sommige mensen doen het voorkomen alsof Spanje zes weken geleden veranderde in een politiestaat. Dat is hier zeker niet het geval al lijkt de situatie in en om Madrid anders. Zelf doe ik sinds deze week ook dagelijks mijn passen in het uitgestorven gedeelte van mijn straat. Lange stukken rechtdoor lopen is prettiger voor de heupen.

Pas na 10 mei mogen onbesmette volwassenen tot 70 jaar in Spanje eventueel -met mondkapje- legitiem naar buiten. Wij gaan dagelijks op de knieën voor dat kado! Spaanse apotheken zouden dan gratis mondkapjes gaan uitdelen aan bewoners. Het aantal dat je ontvangt, hangt af van leeftijd en eventueel onderliggende conditie. Afgelopen week liep ik bij een apotheek naar binnen voor een bepaald product. Uit interesse vroeg ik of ze mondkapjes en latex handschoenen op voorraad hadden. Op die eerste vraag werd bevestigend geantwoord, op de tweede ontkennend. Ik kocht vijf doodgewone mondkapjes, niet de officieel goedgekeurde voor zorgpersoneel maar dezelfde die de apothekersassistente droeg; à raison van €1 per stuk.

Op mijn wekelijkse rondrit langs supermarkten droeg ik er eentje voor het eerst. Vijf weken lang was ik een van de weinige zonder mondkap. Ik merkte dat het mij beïnvloedde. Ik weet nu uit eigen ervaring: eentje dragen is zo eenvoudig nog niet! Ademen is minder licht en bovendien wordt het nogal zweterig in dat doekje. Bovendien schoof de bovenkant van de kap regelmatig tegen mijn oogleden aan. Onprettig. Mijn liefje droeg er eveneens een toen ze onlangs naar de dokterspost moest. Voor die gelegenheid hield zij bovendien haar bril op en droeg zij plastic handschoenen (van de supermarkt). De combinatie bril en mondkap bleek een combinatie van niks. De brilleglazen besloegen voortdurend. Niet te doen, al zullen we eraan moeten wennen.

Vorige week nam ik eveneens contact op met aannemer Paul, de man die de leiding had over onze recente eetkamerverbouwing. Hij bezocht ons gisteren, met mondkap en latex-handschoenen aan. Ook met hem hielden we ons aan de social distancing-afspraken. Nu iedereen thuiszit, namen wij het besluit de woonkamerwand te gaan isoleren. Buurman Gesoes heeft een zware, lijzige stem en houdt van oreren dus dat irriteert. Bovendien slaat hij regelmatig met de deuren en is een lompe schuiver van stoelen. Met dat lucht- en contactgeluid zijn wij he-le-maal klaar. Voor de goede orde: buurvrouw Isabel horen we niet of nauwelijks. Normaliter zouden we hem à la Zuster Clivia verzoeken niet met de deuren te slaan maar door de verzuurde relatie is dat geen optie meer.

En wie weet hoe vaak we dit kalenderjaar nog in quarantaine moeten zitten zolang er geen vaccin is. We kunnen voorlopig buiten zijn want de lente brak door en de tijd van shorts en teenslippers brak aan maar we willen klaar zijn voor later. We hadden al geen overwinteringsplannen dit jaar maar onder de huidige omstandigheden zeker niet. We laten de wand die onze zitkamers scheidt isoleren met het beste akoestische materiaal dat er bestaat: COPOPREN Acoustic (Duitse origine), met hoge densiteit. Als toepassingsgebied stond vermeld dat het vooral geschikt is in geval van ‘vecinos ruidosos’, ofwel luidruchtige buren. Dat brachten we in 2015 tot tevredenheid aan in onze slaapkamer op Campoamor. Het levert namelijk een geluidsreductie van tenminste 62 decibel op; dat zit tussen het geluidsniveau van een vaatwasser en het lawaai op een schoolplein in.

We doen het drastisch: we trekken het materiaal langs de trap omhoog, tot aan het plafond van de bovenverdieping. Voor dat geld kunnen we waarschijnlijk drie maanden in Bali verblijven maar dat hebben we nu toch niet op het vizier. Ik hoop dat de werkers snel kunnen beginnen. Als zij aan de voorzijde van het huis bezig zijn, kunnen wij buiten en achterin vertoeven. We denken nu even aan onszelf.