Groen!

Illustratie: Lisa Sheehan

De astronomische lente brak vandaag officieel aan. Tijd voor meer groen om ons heen! De verkiezingen in Nederland verliepen niet helemaal naar wens, wat mij betreft. Bijna alle politieke partijen op links leden zware verliezen of sponnen nul nieuw garen. Ik denk dat het hoog tijd wordt dat links zich verenigt in een brede, progressieve en groene volkspartij. De grootste winnaar was (helaas) Forum voor Democratie. De partij van Bidet ging van 2 naar 8 zetels. De stemmers op deze partij lieten zich, naar verluidt, vooral leiden door hun afkeer van het huidige coronabeleid. Zijn ze dan over vier jaar verdwenen? Voorlopig blijf de partij klein genoeg om geen al te grote stempel op het politieke klimaat te drukken. Met klimaat heeft die club sowieso niets; op dit punt zijn ze namelijk ook ontkenners.

Er is een duidelijke ruk naar rechts te zien in de Nederlandse maatschappij. Rechtse partijen, vanaf het centrum van de politieke macht in gradaties van rechts-populisme naar extreemrechts, harkten deze keer meer zetels bijeen dan ooit: 28. Omgerekend komt dat neer op 3.500.000 stemmen, ruim 20% van het aantal stemgerechte Nederlanders! Op zich niet verrassend -dat zien we immers in veel omringende landen- maar wel zorgwekkend, wat mij betreft. Maar ook dat is democratie. Het beste verkiezingsnieuws vond ik het Kaag-effect: de nieuwe lijsttrekker van D66 (Sigrid Kaag) boekte een flinke zetelwinst en maakte haar partij de tweede van het land. De PVV werd van die positie verdrongen. Een kritische lezer van de Volkskrant legde het verlies van Wilders uit: “verrader…” -1, “verrader…” -2, “verrader…” -3. 

De dag na die verkiezingen stemden we af op de zender NPO Politiek op het moment dat bestaande en nieuwe lijsttrekkers in hun nieuwe opstelling bijeenkwamen. Ik vond dat een interessante kijkje achter de schermen. Kamervoorzitter Arib heette eenieder -de meeste met, een enkeling zonder mondkapje- welkom en begeleidde hen naar hun zitplaats aan de grote ovalen tafel. Sommige nieuwe leden kwamen schoorvoetend binnen, er werd gefeliciteerd, enkelen gingen zitten en bleven zitten, anderen stapten op winnaars en nieuwe collega’s af. Zo kon je zien wie de netwerkers zijn en wie niet. Bidet zat naast Kaag, sprak kort met haar en keek vervolgens op zijn telefoon. De versie die LuckyTV hiervan maakte, is veel en veel grappiger!

Nu maar hopen dat er inderdaad een progressiever en groener Kabinet en een groenere regeringskoers tot stand komt voor de komende vier jaar. (Als ze die termijn overleven. Er komen twee zware parlementaire enquêtes aan…) Het CDA, door de kiezer afgestraft, en diens nieuwe lijsttrekker Wopke, door het ijs gezakt (woordgrap opzettelijk), kan zich beter de Partij van de Dieren gaan noemen. Die partij wenst namelijk helemaal niet in te grijpen in het boerenbestand (hun achterban) terwijl halvering van de veestapel in dit kleine kikkerland toch echt een must is. De echte PvdD-lijsttrekker (Esther Ouwehand) ziet dat belang wèl. De VVD, wederom grootste partij van het land en leidend in de aanstaande kabinetsformatie, staat evenmin te popelen dus het afstemmen van een groenere koers wordt nog een moeilijke opgave. De eerste en tweede partij van het land schoven beiden een vrouwelijke verkenner naar voren; leuke vrouwen met de juiste ervaring.

Gisteren was het hier Vaderdag en werd het feest van Sint Jozef gevierd. In onze autonome regio Valencia was donderdag een vrije dag voor onderwijzend personeel. Onze Spaanse buurvrouw Isa is iemand die voor de klas staat. Onze Spaanse buurman Jésus, die regelmatig timmert, haalde die dag zijn jongste dochter -uit een vorig huwelijk- op om een lang weekend door te brengen en Vaderdag te vieren. Het mag niet maar hij deed het wel. Naar Spaans gebruik is het de dag van de knuffels. De buurman was bepaald niet de enige. Zes tijdelijke buren in onze straat, afkomstig uit Murcia én Madrid, kwamen illegaal de grens over naar hun vakantiehuis aan zee. Alle auto’s werden óf om de hoek vande straat geparkeerd of op de oprit. Weg van nieuwsgierige ogen. Werkelijk álle permanente Spaanse buren (!) hadden dagenlang bezoekers over de vloer. Mijn verwachting is dan ook dat het aantal coronabesmettingen hier binnenkort weer zal oplopen. Soms worden mijn liefje en ik nijdig van dat gebrek aan discipline, al begrijpen we de wens van samenzijn goed. Zo bepalen dit soort lieden ook voor ons, brave borsten, hoeveel en wat we wel en niet mogen. Tja. 

Timmerman Jozef (hier wordt hij San José genoemd), de verloofde van de maagd Maria, werd de pleegvader van Jezus. Vrijzinnige christenen zijn geneigd hem de biologische vader van Jezus te noemen want hoe kun je bevallen als je nog maagd bent?!

In de afgelopen dagen hadden we weer een dip in het lenteweer, met af en toe een hevige regenbui (vannacht regende het urenlang) en grijze, druilerige dagen. Onze tuin knapte ervan op. De nieuwe aanplant tiert er welig: de narcissen en blauwe druifjes zijn uit, de zaadjes van kobaltblauwe korenbloemen en zonnebloemen steken inmiddels hun groene puntjes boven de aarde uit. Een van de aloe veras (een cactusachtige vetplant) heeft een beginnende vuurpijl die wel een meter hoog kan worden. Het is de eerste keer dat die bloeit sinds we de plant pootten. De volwassen Spaanse margrieten en ijsbloemen schieten omhoog en de citroenboom heeft al ontelbare baby’s en pubers. Mooi om te zien. 

We hebben inmiddels ook onze eigen huismus die dagelijks vanaf de bloeiende bougainville op ons neerkijkt en de plaatselijke bar bezoekt. Het bolle, pluizige vogeltje laat zich uitgebreid horen en kijkt ons dan aan alsof het wil zeggen “vind je ook niet?!”. Ik herken diens geluid inmiddels. Het is vandaag trouwen de Internationale Dag van de Mus. De merel zingt dagelijks zijn lied. We prijzen ons gelukkig met het aanbreken van de lente! 

Als ik kon, blies ik die grijze zooi aan flarden
Ik haalde de vogels uit het zuiden voor je terug
Ik pleurde een ei in een nest
En ik zei: kom op, je doet je best maar
we moeten lente hebben en een beetje vlug!

Na elke winter is er altijd weer een lente
't Is in de eeuwigheid nog nooit anders gegaan
De eerste merel die fluit
De eerste knoppen schieten uit
En ook al geloof je me niet
Opeens verdwijnt je verdriet
Het is in de eeuwigheid nog nooit anders gegaan.*

In een lokale supermarkt troffen wij onlangs de eerste verse, witte asperges uit Navarra (Noord-west Spanje) aan. Onze vriendin Joan deed boodschappen bij haar plaatselijke Aldi en trof daar het laatste pak aan. Ze appte dat direct aan ons door. (Wij bezoeken namelijk een andere Aldi voor dit doel.) Mijn liefje was nog niet klaar met voorlezen of ik zat al in de auto. Deze supermarkt ligt op ongeveer 5 minuten rijden. Ik stapte naar binnen, keek naar het groentenschap en daar schitterden de witte stengels mij als een prachtig boeket tegemoet. Wat waren ze mooi! Ik wist trouwens niet dat de witte en groene asperge dezelfde soort zijn; alleen de fase van plukken is anders: eerst is de stengel wit en als je die, eenmaal boven de grond, niet plukt wordt’ie vanzelf groen. (Er bestaan hier overigens ook nog lila asperges.)

Normaliter verschijnt het witte goud eerst in Nederland om daarna pas de gouden kopjes hier op te steken. Dit jaar ging dat andersom. Daarmee staken we menig vriend in Nederland de ogen uit. Het weer was in de afgelopen maanden dermate lente-achtig dat ze hun tijd vooruit groeiden. Vanavond eten we dit feestmaal voor de tweede keer in een week. We vieren wat we kunnen en genieten van het lokende groen om ons heen. 

* deze tekst komt uit een lied van Brigitte Kaandorp