Er is er een jarig

Eentje in Bali. Joehoe! Vandaag is het de beurt aan Damai, nummer 2 van het gezin dat wij al 15 jaar kennen en ondersteunen. Hij bereikte de noemenswaardige leeftijd van 12 jaar. Moge hij land en voorspoedig leven. President Jokowi heeft grootse plannen. Hij wil dat zijn land een ontwikkeld land wordt. De Indonesische archipel bevat 's werelds grootste hoeveelheid nikkel; dat materiaal is broodnodig voor de energietransitie. (Het is een belangrijk component voor e-batterijen.) Laat de jarige en zijn bijna 40 miljoen leeftijdgenootjes de vruchten ervan plukken! 

We spraken hem, broer Yuda en moeder Elsa  tijdens onze maandelijkse videocall. De jongens waren deze keer zeer aangesloten en leuk. Dat kan nog weleens anders zijn, het zijn beide immers pubers... Maar leuk zijn ze altijd, wat ons betreft. Een van hun oma’s zat op de achtergrond mee te kijken en te luisteren, zo bleek even later. Misschien wilden ze indruk op haar maken. Met hun taal, hun goedgebektheid. Damai toonde zijn schaakcertificaat met trots. Hij deed onlangs mee aan een schaaktoernooi op school dat hij won. Hij zei er achteraan dat hij ook altijd wint van zijn grote broer. Er is altijd een beetje competitie maar per saldo zijn het liefhebbende broers. 

Hij vroeg een rubberboot met peddels voor zijn verjaardag dus die kreeg hij van ons. Vriendin Bernadette deed ook een duit in het zakje. Hij raakte geïnspireerd door mijn kayak. Wij maakten geld over naar de ouderlijke rekening en zijn pa bestelde een degelijke kwaliteit boot online. Het ding kreeg vijf sterren dus die zou moeten deugen. De twee oudste kids moesten ons met de hand op het hart beloven dat ze hun broertje Varen (4) en zusje Santia (3) niet mee mogen nemen op het water. Eerst zwemles! 

Op het staatsieportret dat we van de uitpaksessie ontvingen, staat elk kind er bloedserieus bij. Er kan geen lachje vanaf. Boven hun hoofden hangen digitale wolken van de extended family (inclusief Bernadette). Op die foto´s staan wij in diverse stadia van de gezinsgroei en verschillende samenstellingen. We wonen dan ver weg, zo zijn we er altijd bij. Op het filmpje dat aan die foto voorafging, zagen we de twee kleintjes om de doos heen rennen en springen. Ik hoorde pa uitleggen dat het een kado is van ons drieën. Bij het belangrijkste woord van die zin (kado) nam het gilniveau een paar tandjes toe. Damai was zelf waarschijnlijk net wakker van een middagdutje want hij heeft een slaaphoofd. 

Bij de eerste tewaterlating in de Balizee ging het varen goed maar brak het plastic blad van een van de peddels. Een domper. We vroegen niet wat hij precies met dat ding deed maar toonden juist ons meedeleven. Wij vonden het als gevers net zo´n tegenvaller als de ontvanger. Pa koopt binnenkort een vervangend peddelblad. Naar verluidt, zit er een winkel in Singaraja die ze verkoopt. Ketut stapt volgende week weer aan boord van het cruiseschip van zijn Amerikaanse werkgever dus alles dat hij nu nog als ouder kan regelen voor kids en echtgenote, doet hij. Net als bij het van boord gaan enkele maanden geleden, kan hij in de Balinese havenplaats Benoa weer eenvoudig aan boord stappen. Om daarna maandenlang over de wereld te varen. Werkend, dat wel. 

Dit is een belangrijk schooljaar voor de twee oudste jongens. Damai gaat later dit jaar naar de middelbare school. Zijn ouders en hij schijnen hun gedachten daarover reeds te hebben opgemaakt. De jongeling wil zelf graag naar de school waar zijn beste vrienden ook naartoe gaan. Het zijn jongens die hij kent van de North Bali Bilingual School en die wij ook menen te kennen. Dat lijkt ons een valide reden om voor vervolgonderwijs op school X te kiezen. We hoorden niets over een Cito-toets als advies waarop een definitieve vervolgkeuze wordt gemaakt. 

Zijn schoolrapporten zijn tot nu toe heel goed dus ik neem aan dat hij als leerling overal welkom is. We hopen alleen dat hij zich niet gaat vervelen op een Indonesische middelbare school. Zes jaar lang volgde hij drietalige onderwijs met een  extracurriculair internationaal programma; bovendien geschoold op Montessori-leest. Het traditionele Indonesische onderwijs is goed maar van een andere orde. 

De jarige wist ons tijdens de call te melden dat hij weer een nieuw vriendinnetje heeft, de kleine Casanova. Op mijn schertsende vraag de hoeveelste zij is -“number 20 maybe?”- brak een grote glimlach op zijn gezicht door. “Probably!” pareerde hij. De hartenbreker. Zijn Engels ging in het afgelopen jaar met sprongen vooruit. 

Zijn grote broer vroeg ons onlangs om advies. Wat vinden wij het vakkenpakket met het meeste toekomstperspectief? Wat zouden wij hem adviseren? We kennen Yuda goed genoeg om daarover een mening te hebben. Hij gaat later dit jaar van junior high naar senior high school. We zeggen al jarenlang dat hij een goede onderwijzer of leraar zou kunnen zijn, gebaseerd op zijn karakter en gedrag. Hij is geduldig, evenwichtig (zeker voor zijn leeftijd), helpt graag, maakt gemakkelijk contact met jong en oud, heeft een groot hart voor anderen. Hij vertelde ons terloops dat hij nu al af en toe als assistent-coach kleintjes van zijn voetbalclub mag bijstaan. Zelf noemde hij zich “little coach”. Kennelijk zien anderen dat ook in hem. 

We vertelden hem echter ook dat, als hij vertrouwen en zin heeft in de vakken van een betapakket, dat ook een goede keus zou kunnen zijn. In de tech-wereld zijn ook in de toekomst goede banen te vinden. Maar hij is geen computer nerd. Zijn wereld draait vooral om sport, met name voetbal. Of hij daarin een goede baan kan vinden, is de vraag. Maar dat is van latere zorg. Eerst moet hij zich richten op een vakkenpakket in senior high school (bovenbouw) dat bij hem past. Over een week of twee moet hij een toets maken waarvan de uitslag hem en zijn ouders nader advies zal geven. Het zijn spannende tijden voor iedereen. 

Vanmorgen zongen we Damai toe, vanavond krijgen we waarschijnlijk een live-verslag van hun bezoek aan Warung Ayu voor het feestmaal van de dag. Dat is een van de leukste en beste lokale restaurants in Lovina. Als de jarige daar zijn favoriete gerecht bestelt, krijgen wij waarschijnlijk ook gelegenheid om de groeten over te brengen aan Ibu Ayu, de eigenaresse van het restaurant. Maar de jarige bepaalt het allemaal vandaag. 

Selamat hari ulang tahun, Damai sayang!