Translate

maandag 5 september 2011

Geen (ge)zicht

Vandaag zouden we afreizen. De regelmatige lezer weet dat ik een verrassing in petto had voor mijn liefje die volgende week een kroonjaar gaat vieren: ze gaat Rebekka zien. Wat ze echter niet gaat zien maar wat ik wel had georganiseerd, is Kuala Lumpur en omgeving...

Vorige week vertelde ik haar, in aanwezigheid van Elsa en Ketut, dat we vakantie zouden gaan houden in Maleisië ter ere van haar aanstaande 60ste verjaardag. Bij elke vakantie hoort voorpret dus ik wilde de reisbestemming ruim voor de dag van vertrek onthullen. Na die mededeling zag ik tenminste twee gezichten betrekken. Elsa en Ketut hebben het liefst dat wij onze feestdagen in hun aanwezigheid vieren. Elsa kookt bij zo’n gelegenheid de sterren van de hemel en Ketut zorgt voor andere vormen van vermaak.

Zelf was ik in de loop van de vorige week ook minder enthousiast geworden over de gekozen reisbestemming. Dat kwam zo. Tijdens onze logeerpartij bij Marja, Theo en Zoë informeerde ik langs neus en lippen naar hun reiservaringen. Zij hadden in juli namelijk drie weken vakantie in Maleisië gehouden. Ze vertelden ons dat ze in die weken geen blauwe lucht hadden gezien... De moed zakte mij in de schoenen. “Waardoor kwam dat?” vroeg ik zo rustig mogelijk. Er schijnt sprake te zijn van nevel die op smog lijkt (‘the haze’) en die grote delen van het land in een grauwsluier hult. Niet leuk om te zien en onprettig om in te ademen. Om over mooie vakantiefoto’s maar te zwijgen! Zij schreven die toestand toe aan de slash & burn-aanpak die op Sumatraanse palmolieplantages en op Borneo wordt gehanteerd.

Dat was geen goed vooruitzicht, zeker niet als je je bedenkt dat het land van vertrek momenteel uitsluitend een blauw firmament en frisse lucht kent! Marja vertelde dat zij zich bovendien had gestoord aan het grote aantal vrouwen, ingepakt in zwarte boerka’s. Vooral het contrast met hun schaars geklede echtgenoten wekte ergernis. Maleisië is weliswaar een gematigd moslimland maar trekt kennelijk vele toeristen uit Arabische landen die een strictere vorm van de islam hanteren. Geen van ons kan zich voorstellen dat een vrouw zich vrijwillig in een burka opsluit. Dat gewaad maakt je immers tot een ‘nobody’. De foto bij dit blog is van een sticker die ik in Canggu aantrof op een eetstalletje. In vertaling luidt het: ‘Let op. Geen echtgenote van een terrorist’. Dat zal in de meeste gevallen waar zijn maar als je je vrouw in een boerka door het leven laat gaan, vind ik dat desalniettemin misdadig...

Vriendin Pauline reist momenteel in Maleisië rond dus ik besloot haar te vragen naar haar ervaringen. Ik schreef wat ik had vernomen en vertelde eerlijk dat ik serieus overwoog de reis te annuleren als die sombere verhalen kloppen. Ze schreef mij weldra terug: ‘het regent hier en is grijs. Je kunt beter in een andere tijd gaan’. Zij schreef die omstandigheden niet toe aan branden maar aan de heersende moesson. Kasian Pauline. Na onderzoek op het web bleek de situatie in juli nóg dramatischer te zijn geweest. Momenteel geeft de ‘Air Pollutant Index’ (API) voor Maleisië echter gematigde waarden aan. Maar grijs is grijs dus ik wist genoeg.

De avond na mijn onthulling stelde ik voor de reis te annuleren; vanzelfsprekend met instemming van haar, het aanstaande feestvarken. Voor dat teken van barmhartigheid ontving ik eeuwige dankbaarheid retour. Ze had mij, reislustige Hollandse, niet voor het hoofd willen stoten. Ze vond de verrassing weliswaar een leuk idee maar ook zij was geschrokken van andermans reiservaringen. De dag erna annuleerde ik de vliegreis, het trendy hotel in Kuala Lumpur en het luxe resort aan de kust. Tidak apa-apa. We zijn even dikke maatjes als daarvoor. Toen ik Elsa & Ketut de volgende dag vertelde dat we niet vertrekken, gingen er twee paar armen de lucht in. Ook dat was duidelijke, zij het non-verbale taal.

Maar elluk nadeel hep se voordeel: van Ketut de tuinman ontvingen we onlangs een uitnodiging voor het bijwonen van het huwelijk van zijn broer Mangku die gaat trouwen met Murni. Dat vindt deze week plaats en vanwege het herziene reisschema kunnen we dat feest bijwonen. Het zal onze eerste Balinees-Hindoeïstische huwelijksplechtigheid worden, nog wel in eigen dorp. We hijsen ons voor die gelegenheid in ons ceremoniële pak, al is de sarong geen toppunt van comfort voor een bermudamens als ik. Maar zeg nu zelf: het is zóveel beter dan een boerka.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten