Wondere wereld

Chauffeur Zai, die we al vele jaren kennen, bracht ons begin van de week gezwind van het hoge noorden naar het diepe zuiden van Bali. We gaan namelijk weer op pad: eerst naar Kuala Lumpur en daarna naar Myanmar. De avond voor vertrek aten we bij een van onze favoriete Aziatische eethuisjes, genaamd Fat Chow. Terwijl ik zat te smullen van een Indonesische laksa, kwam een kwieke surfleraar langs met planken op zijn hoofd. Dat was een dermate leuk gezicht dat ik snel kiekte. Toen ik de foto later op mijn camera terugzag, bleek ik een geest te hebben gefotografeerd. Echter wel een vriendelijke geestverschijning! Hij stak zijn duim namelijk naar mij op (maar daarvan ontbreekt elk bewijs)...

Het duurde een uur om van ons hotel in het zuiden naar het vliegveld in Denpasar. te komen. Wat nam het verkeer in het afgelopen jaar in omvang toe, niet alleen in het noorden maar ook in het zuiden. We vertrokken met vertraging omdat het vliegtuig te laat binnenkwam. Met low cost carrier AirAsia zijn we wel wat gewend. Onder andere dat Aziatische passagiers niet in de riemen zitten als we opstijgen en landen. Mijn liefje en ik zaten op de eerste rij, met ons tweetjes op een rij van drie dus dat was prettig: we hadden beenruimte, niemand voor ons en uitzicht. Het Aziatische gezin schuin achter ons maakte het wel erg bont: tijdens de landing zat pa zonder riemen met een pasgeboren baby los in zijn armen. Ik verwachtte dat het elk moment door de lucht zou kunnen vliegen en in mijn schoot zou belanden. De vlucht verliep uitstekend, slechts af en toe was er lichte turbulentie - zelfs toen gespten ze zich niet in. Tja.

In Spanje eiste het recente noodweer aan de Middellandse Zeekust levens, in Noord-Bali brak op de dag van ons vertrek een helse storm uit die tevens met hevige regelval gepaard ging. Elsa meldde ons op de valreep dat twee met de hand gesigneerde kaarten van Freek Vonk op hun huisadres aankwamen. De kaart van Yuda ging linea recta naar zijn thuismuseum. In Kuala Lumpur is het regenseizoen tot nu toe heel gematigd, aldus de Indonesische taxichauffeur die ons naar het hotel alhier bracht. Vandaag zou hij, naar verluidt, op de kop af 38 jaar in Maleisië werkzaam zijn.

In aanloop naar de paar dagen in deze stad overdacht ik een of meer interessante uitstapjes. In een buitenwijk van KL is een muurschildering te zien ter nagedachtenis aan MH370, het vliegtuig van Malaysia Airlines met bestemming Bejing dat bijna drie jaar geleden van de radar verdween en waarvan nog steeds niet bekend is waar het terechtkwam. 

Ik denk regelmatig aan die vlucht. Inmiddels vond men kleine onderdelen van het vliegtuig in een heel andere hoek van de Stille Oceaan dan men aanvankelijk dacht, namelijk voor de westkust van Australië waar wij op dat moment rondreisden. Summiere brokstukken trof men aan in de omgeving van Madagaskar en Mauritius, aan de oostkust van Afrika. Een Nederlands schip, Fugro Discovery, is nog het enige dat zoekt, in opdracht van familieleden. Ik hoop van harte dat ze meer passende puzzlestukken vinden en het hoofdstuk rondom deze mysterieuze verdwijning ooit kunnen afsluiten.

Het andere idee was om de kilometers lange muurschilderingen langs de oever van de Klang-rivier te gaan bekijken. Het ligt weliswaar niet in het mooiste deel van de stad (rondom de centrale markt) maar het leek mij de moeite van een bezichtiging waard. Op het web vond ik de precieze loop van de imposante serie straatkust en dat stelde ik aan mijn liefje voor. We gingen vanmorgen op pad; de chauffeur die ons naar het beginpunt bracht, kon niet wisselen en schonk ons het ritje. 

Het bleek nog een hele operatie om iets van die werken te zien. Het bestuur van Kuala Lumpur is namelijk bezig met grootscheepse renovatie van de rivierbedding en veel van de kunst  verdween intussen achter dikke cementplaten en het wandelpad langs de rivier was op grote delen van het traject niet te betreden vanwege werkzaamheden. Wat nog was te bezichtigen, was behoorlijk verbleekt. Adu. Het mocht de pret niet drukken. Kuala Lumpur is een leuke stad al is het geen eenvoudige stad om te onderzoeken. Het was echter heerlijk weer.

Vanmiddag aten we truffel-dim sum en vanavond gaan we dineren bij de Chinese meesterkok Kua Beng Hooi. Hij serveert specialiteiten uit Hong Kong en de Szechuan-keuken. Morgen voor het ochtendgloren gaan we naar het vliegveld om via Bangkok naar Mandalay te vliegen. Dan zetten mijn liefje en ik voor het eerst voet op Myanmarees grondgebied. 

Mandalay heeft op mij dezelfde aantrekkingskracht als Sihanoukville (Cambodja; reeds bezocht) en Timboektoe (Mali, waarschijnlijk nooit te bezoeken). Het zijn namen die bleven hangen, vaak door boeken die ik las. Mandalay onthield ik van het prachtige boek van de Indiase schrijver Amitav Ghosh die in 2000 ‘The Glass Palace’ publiceerde dat ik in dat jaar las. De roman speelt zich onder andere af in Maleisië en het vroegere Birma (Myanmar). Daar gaan we de kerstdagen doorbrengen. Ik ben heel benieuwd wat we er gaan aantreffen. 

Je hoort weer van mij!