Monday, bloody monday

Van zondag op maandag kwam op het Balearische eiland Menorca een tornado aan land die veel schade veroorzaakte. In het Menorquins, het plaatselijke dialect, wordt dit natuurverschijnsel een ‘cap de fibló’ genoemd. In het Castellaans wordt zo’n waterhoos een ‘manga marina’ genoemd. Er zitten momenteel bijna 20.000 bewoners van het eiland zonder stroom en ik vermoed dat onze vrienden Saskia en Kirk er twee van zijn. Balears Meteo heeft namelijk live webcams op alle eilanden maar de ochtend na deze berichtgeving was die van Ciutadella uit de lucht. Ik bekeek wel een filmpje van opruimactiviteiten nadat veel bomen waren geveld. Ruim een week geleden logeerden we daar nog... Vanmorgen kwam er een teken van leven. Ze zitten nog steeds zonder electriciteit. Hun waterpompsysteem is daarop aangesloten dus ze moeten het ook zonder water stellen. Gelukkig koken ze op gas. De sfeer is echter goed, kaarten kan ook bij kaarslicht! Het plaatselijke energiebedrijf doet er, naar verluidt, alles aan om de electriciteit weer in orde te brengen.

In Indonesië sloeg op datzelfde moment het noodlot toe. Wederom. Een nieuw vliegtuig van merk en type Boeing 737 MAX 8 van prijsvechter Lion Air, stortte kort na vertrek uit Jakarta in de Java-zee met 189 passagiers aan boord. In eerste instantie was er onduidelijkheid over het precieze aantal passagiers. Naar verluidt, zaten er 20 medewerkers van het Ministerie van Financiën aan boord. Het toestel was op weg naar Pangkal Pinang, de Bangka Belitung-eilanden (Noord-Sumatra). Niemand overleefde de crash.

De piloot bleek kort na opstijgen aan de luchtverkeersleiding toestemming te vragen om naar de luchthaven terug te keren. Die werd afgegeven maar het liep toch fout af. Het wrak ligt op een diepte van 30 à 40 meter dus dat maakt een spoedige berging en de vondst van de zwarte doos mogelijk. Ik las dat de overheid hierbij gebruik maakt van onderwaterdrones. Tot op heden is de romp van het vliegtuig niet gevonden. Gisteren kwam naar buiten dat hetzelfde toestel de dag ervoor motorische problemen had tijdens een vlucht van Denpasar (Bali) naar Jakarta. Volgens Lion Air werd het euvel procedureel verholpen.

Onze vriendin Bernadette vloog nog niet zo lang geleden met deze maatschappij tijdens haar rondreis door Indonesië. Lion Air is de grootste low cost airline binnen de landsgrenzen van de archipel. Ook mijn liefje en ik vlogen in het verleden met hen.  Het kan niet worden ontkend dat Indonesië berucht is vanwege slecht onderhoud; aan gebouwen, wegen, bruggen en systemen. Je hoeft helaas niet ver terug in de tijd te gaan om dat te beamen. Vorige maand vond in Noord-Sulawesi, op het Minahasa-schiereiland, namelijk een vernietigende tsunami plaats die niet door het aanwezige waarschuwingssysteem was opgemerkt. Het systeem leed aan langdurig achterstallig onderhoud en werkte niet meer. Dat kostte honderden inwoners het leven. Tja.

Nu lijkt dat ook te gelden voor vliegtuigen, al moet dat worden bewezen. Lion Air had vroeger dermate dubieuze veiligheids- en onderhoudskwesties dat het bedrijf -opgericht in 1999- in 2007 op de zwarte lijst terechtkwam. Hun vliegtuigen werden in 2016 echter weer toegelaten tot het Europese luchtruim. In juni van dit jaar was de carrier één van drie Indonesische vliegmaatschappijen wier veiligheidsclassificatie werd verhoogd naar zes (van de maximaal zeven) sterren, door de wereldwijde organisatie AirlineRatings.com. Dat neemt niet weg dat Australië gisteren een negatief vliegadvies uitvaardigde voor Lion Air, tot grote verbolgenheid van Indonesië. Tussen beide buurlanden ontstaat regelmatig kinnesinne. Ik snap Australië  en ik begrijp de reactie van Indonesië. Het wachten is op het onderzoek naar de oorzaak van de ramp. 

Het hoofd van de Indonesische Disaster Agency, de nationale Rampendienst (in ons deel van de wereld kennen wij rampenbestrijdingsdiensten) Sutopo Purwo Nugroho, werd in de afgelopen twee jaar wereldberoemd. Er ging namelijk extreem veel mis in die periode. Ik leerde voor het eerst van zijn bestaan toen de vulkaan op Bali (Gunung Agung), vorig jaar rond deze tijd letterlijk en figuurlijk roet in het eten dreigde te gooien. Hij hield ons, aanstaande Bali-gangers, op de hoogte van het wel en wee rondom de uitbarsting. De regelmatige lezer weet dat we afreisden en ook weer zonder vertraging huiswaarts keerden. Onlangs las ik een interview met hem in een Indonesische krant (!) waarin hij vertelde in januari 2018 de diagnose longkanker te hebben gekregen. Hij is ongeneeslijk ziek maar nog volop aan het werk. De een zijn dood is de ander zijn brood, al is hij om meer redenen geenszins te benijden. Kasian!

Moet je dan thuisblijven? Het antwoord van mij, reislustige Hollandse, is een luidkeels ‘nee’. Op mij werkt reizen verslavend. Ik kan het niet vaak en ver genoeg doen. Je moet erop uit als je de wonderen van de wereld met eigen ogen wenst te aanschouwen. Vriend Hugo stuurde mij enkele weken geleden een beschrijving toe van een drone die tevens onderwateropnamen kan maken. Zijn begeleidende tekst was dat je hiermee nooit meer zelf hoeft te gaan snorkelen of duiken. Gelukkig ken ik zijn gevoel voor ironie. En snorkelen vind ik toevallig een van de leukste tijdverdrijven die er bestaat. Emmy en hij gaan binnenkort op reis naar Australië. In eigen persoon, in een vliegtuig van een betrouwbare vliegmaatschappij. Zij reizen verder maar wij gaan zuidelijker. 

Nu het weer hier lijkt te zijn omgeslagen, krijgt ook mijn liefje weer last van reiskoorts. Op onze volgende reisbestemming is het overdag nu namelijk al 27 graden Celsius. We maken ons op om te gaan overwinteren op een ander continent. Na tien opeenvolgende jaren is dit het eerste jaar waarin we niet naar Bali gaan. Baby nummer 3 die tijdens ons verblijf op Menorca werd geboren, moet het voorlopig zonder het gekiekeboe van zijn witte suikeroma’s stellen. Dit jaar staat Zuid-Amerika wederom op het programma. Onze reis begint deze keer met een cruise van Buenos Aires naar Santiago de Chile. Op die route zullen we Kaap Hoorn ronden.

Gisterochtend vond in de Drake Passage een aardbeving plaats van 6.3 op de magnitudeschaal. Het epicentrum lag in zee, op slechts tien kilometer diepte. Kaap Hoorn ligt daar circa 280 kilometer vandaan. Gisteravond vond er op die plek nóg een plaats van kracht 5.7. De hele westkust van Chili ligt aan de Ring van Vuur en je vindt er actieve vulkanen. Gezien de lengte van ons verblijf verwacht ik dat we daar wel aardbevingen zullen gaan meemaken. We hopen dat het gaat meevallen. Ieder mens heeft een beetje mazzel nodig!