Loki-de-loco en andere kookgekken

Het is weer tijd voor een kookblog. Afgelopen tijd waren we relatief druk in Huize Barefoot. Sinds we wonen waar we wonen, nemen we deel aan een maandelijkse buurtlunch. Voor oktober wierpen wij ons op om het te organiseren. Het is niet veel werk maar je bent er mee bezig. Wij kozen ervoor naar een van onze favoriete lokale restaurants te gaan. Het betreft The Fishbowl van chef Peter Fisher en zijn vrouw Jenna. En nee dit is geen visrestaurant, het restaurant heeft de vorm van een vissenkom.

We ontdekten het restaurant bij toeval, bladerend in een tijdschrift over de kustplaats Dehesa de Campoamor. Sindsdien komen we er graag. We bouwden een relatie op met de chef en zijn team. Peter is een Brit wiens lichaam vol zit met tatoeages, tot in zijn hals en nek toe. Ik denk dat het hem van top tot teen bedekt maar dat kan ik niet bevestigen; zo intiem zijn we nu ook weer niet. Hij zal er voor sommigen wellicht angstaanjagend uitzien maar hij is tamelijk verlegen en praat met zachte stem.

We maakten een afspraak om het idee en, indien hij interesse had in koken voor een groep van 20 of meer, een lunchmenu te bespreken. Hij wilde ons graag tegemoet komen omdat we goede klanten zijn. We deden hem voorstellen die hij niet kon weigeren. Een soep naar keuze als amuse-bouche, een voorgerecht (kippenleverpaté of peer- en blauwe kaassalade), een hoofdgerecht (langzaam gegaarde kalfswangen met truffelpuree of heek op smashed potatoes met een gepocheerd ei), een nagerecht (cheese cake of sticky toffee pudding) en koffie of thee als afsluiter. Hij wilde hieraan graag meewerken en gaf ons een mooie prijs. Als tegemoetkoming stelden wij voor de alcoholische dranken voor eigen rekening te nemen. Deal!

De menuprijs lag weliswaar boven de prijs van de gemiddelde maandelijkse buurtlunch maar voor veel buren was The Fishbowl een culinaire ontdekking. We waren welgeteld met 19 personen, gezeten aan twee ronde tafels. Peter’s soepen zijn voortreffelijk, zijn saladedressings zijn likkebaardend lekker, de toetjes zijn meestal vurrukkulluk en over de porties hebben we niet te klagen.

Het werd erg gezellig aan tafel. Mijn liefje ontfermde zich over de ene, ik over de andere. Eten en koken was vaak onderwerp van gesprek aan mijn tafel. Robert, een van de tafelgenoten, vertelde dat hij de volgende dag zou meedoen aan een golftoernooi waar interessante prijzen waren te winnen. De persoon die de golfbal het dichtst bij de hole zou weten te slaan (‘neary’), zou het kookboek van René Redzepi winnen. Getiteld ‘NOMA’ en geschreven in het Deens. Beheerste ik die taal soms? Sorry, (nog) niet!

Afgelopen week kookte ik op de bonte avond voor onze vrienden Emmy & Hugo. Deze keer haalde ik een groot deel van het menu uit het kookboek van Yotam Ottolenghi, getiteld ‘Exuberancia’. Het werd bietensalade met avocado vooraf en citroenpasta met walnoot en salieboter als hoofdgerecht. Als proteïne bakte ik er kipstukjes bij; dat staat niet in Yotam’s recept maar ik deed het toch. Die pasta moet je absoluut proberen: fris, mooi gelaagd en heel eenvoudig. 
Ik bereidde verse tagliatelle, rapste de schil van een citroen en perste een halve citroen uit. De verse salieblaadjes (10 gram, best veel) bak je in een minuutje of 2 in de roomboter. Daarna voeg je kookroom en peper toe en meng je het tot een papje dat later door de pasta gaat. Citroensap en noten erbij, geschaafde parmezaan erop en klaar was Kees. Een salade van vers fruit completeerde de maaltijd. Er is weinig leuker dan eten met en koken voor vrienden. Mijn liefje voedde mij onlangs met een interessant feitje: Nederlanders besteden meer tijd voor de buis naar kookprogramma’s kijkend dan in de keuken. Dat is bij ons niet het geval.

De kandidaten van Masterchef Australië 2018 waren deze week in South Australia. Dat is onder andere de thuishaven van chefs Poh Ling Yeow en Maggie Beer, twee überleuke dames en kooklegendes die deze week te gast waren in het programma. Poh werd tweede in het allereerste seizoen van het programma. We ontmoetten haar in 2014 persoonlijk tijdens een culinair festival in West-Australië. Ze is funny en heel creatief. Gisteren zagen we haar het dessert ‘Milly Filly’ maken, een woordgrap op millefeuille (een klassiek Frans taartje van duizend laagjes bladerdeeg). Ze maakte het met rabarber.

In de afgelopen weken gebeurden er dingen die we in vooorafgaande negen seizoenen niet meemaakten. Zo viel Loki Madireddi af alhoewel hij een immuniteitsspeld droeg. Die had hij kunnen inleveren om de afvalrace te vermijden. Hij besloot dat niet te doen omdat hij wilde dat zijn zoontje trots op hem zou zijn. Tja. Ik heb zo mijn gedachten bij dit glibberige begrip, ben altijd op mijn hoede als het wordt aangehaald.

Inmiddels zijn we beland bij de Top12. Twee van mijn favorieten, Genene en Brendan, vielen eveneens af. Aduh! Van mijn oorspronkelijke voorkeurslijst zijn alleen jongste kandidaat Jess Liemantara (19, met Indonesische roots) en oudste kandidaat Gina Ottaway (54, met Italiaanse roots) over. Serveerster Jess blijft opvallen, Gina-de-gehandicaptenverzorgster zie je nauwelijks. Die fietst fluitend tussen alle uitdagingen door. Ik weet nog steeds niet of dat een slecht of juist een goed teken is… In vorige seizoenen kwam de uiteindelijke winnaar relatief laat prominent in beeld.

Nieuwe favorieten gloren aan de horizon, wat mij betreft. Ik ben weg van de mens Samira Damirova (36, huisvrouw met Azerbaijaanse roots). Telkens als ik naar haar kijk, slaat mijn hart over. Met haar zou ik elke dag wel Badımcan Dolması in de Dushbara willen nuttigen. Kandidaten Reece Hignell (28, recruiter) en Sashi Cheliah (39, cipier met Indiase roots) scoorden een immuniteitsspeld en staan er dus goed voor. De lichtroze foto-achtergrond bij slissende teddybeer Reece is goed gekozen. Sashi toont zich vaak met brede Bollywood smile.

Khanh Ong (25, slagerszoon met Vietnamese roots) behaalde eerder deze week ook zo’n speld. Hij won van een professionele kok met een gerecht waarin Vegemite de hoofdrol moest spelen. Dat product is de Australische variant van de Britse Marmite. Dit zit erin: gistextract, plantenextract, kruidenextract, zout, foliumzuur, thiamine (vitamine B1), riboflavine (B2), niacine (B3) en vitamine B12. Het zal wel gezond zijn maar ik vind het afschuwelijk. Winnen met zo’n ingrediënt is voor mij dus een topprestatie! Khanh leverde zijn gelukspin een dag later alweer in om de volgende afvalrace te vermijden. Dat is een van de typerende dingen van deze jaargang: de grote kans om een speld te verdienen en die dan weer snel te verliezen. Die van Reece zit op dit moment het langst. Misschien lukt het in dit seizoen nog iemand een tweede speld te veroveren?! Dat zou tevens de eerste keer zijn. We gaan het zien.