Madwomen (indeed)

Zoals elk jaar slaken we beiden een zucht van verlichting als we er weer een jaartje kunnen bijtellen. Vandaag zijn mijn liefje en ik op de kop af 30 jaar samen. We made it! Het afgelopen jaar was bepaald niet gemakkelijk. Dat kwam (en komt) vooral door mij. Bij tijd en wijle ben ik een mopperpot, lastig en vervelend om mee te leven. Dat schrijf ik niet toe aan mijn opvoeding, mijn jeugd of welke vroege ervaring dan ook. Dat zit in mij en komt er soms uit. Alhoewel zij geen simpel wezen is, is zij doorgaans niet de complicerende factor in onze relatie. Ik ben de stier, zij is de rode lap.

Als ik in zo’n negatieve groef blijf hangen, is het voor haar ondoenlijk mij eruit te trekken. En o, wee als ook zij daarin terechtkomt. Dan vliegen de verwijten over en weer. Kijvende wijven, kwetsende woorden. Aangezien ik beter gebekt ben dan zij, kwets ik meer. Zodra ik ben uitgesproken, heb ik er spijt van. Nadien trekken we onszelf bij de haren uit de put, klauwen naar elkaars hand, kijken elkaar diep in de ogen en gaan verder. We willen niet zonder elkaar, kunnen soms niet met elkaar.

In goede tijden, en die zijn er veelvuldig, zijn we twee handen op één buik, kennen we elkaars gedachten, hebben we niets meer nodig dan elkaars gezelschap. Zijn we Een. Al zijn we zeer verschillend, we zijn soul mates. Het is paradoxaal maar zij is de liefde van mijn leven. Van mijn halve leven. 

Dame la Mano

Dame la mano y danzaremos;                      Place your hand in my hand;
dame la mano y me amarás.                         Place your heart in my heart.
Como una sola flor seremos,                        We are as a flower in a meadow,
como una flor, y nada más...                         A single flower, and nothing more...

El mismo verso cantaremos,                        Voices, dancers, intertwined,
al mismo paso bailarás.                                Moving as one, singing as one.
Como una espiga ondularemos,                   As the wind sends a ripple across the land, 

como una espiga, y nada más.                      An undulating wave across the fields.

Te llamas Rosa y yo Esperanza;                  My name is Hope;
pero tu nombre olvidarás,                            And your name is Rose.
porque seremos una danza                           But you shall forget,
en la colina, y nada más...                            And become the dance,

                                                                     The dance itself,

                                                                     And nothing else…

Dame la Mano - Gabriela Mistral (1889-1957)

Naar het Engels vertaald door: Geof Bard en Clara Martinez. Zelf geef ik de voorkeur aan de originele, Spaanse versie.

Deze ochtend werd opgesierd met een lieflijke foto van ons jongste kleinkind Varen in Bali. Een goed begin van het volgende jaar. De volgende 20 jaren. Ik heb nog zoveel goed te maken, er is zoveel moois om voor te leven. Inzicht geeft uitzicht...