Eigenlijk wilde ik overgaan tot een ander onderwerp dan het recente
noodweer maar het is op menige plek zo dramatisch dat ik er nog een blog aan wijdt.
Sinds gisteren wordt ook een 66-jarige Nederlandse
vakantieganger vermist die in Dolores in een afwateringskanaal viel en door het
water zou zijn meegesleurd.
In de afgelopen dagen ontdekte ik dat het begrip ‘gota fría’ in de Spaanse pers was vervangen door DANA, een acroniem dat staat voor ‘Depresión Aislada de Niveles Altos’. Een geïsoleerde depressie op grote hoogte. Velen kregen er last van! Het is ook een eerbetoon aan de Spaanse meteoroloog Francisco García Dana die in 1984 overleed.
In de afgelopen dagen ontdekte ik dat het begrip ‘gota fría’ in de Spaanse pers was vervangen door DANA, een acroniem dat staat voor ‘Depresión Aislada de Niveles Altos’. Een geïsoleerde depressie op grote hoogte. Velen kregen er last van! Het is ook een eerbetoon aan de Spaanse meteoroloog Francisco García Dana die in 1984 overleed.
Dana klinkt vriendelijk maar schijn bedriegt: dit was de allerergste koude
druppel in de geschiedenis van weerdienst AEMET, de slechtste
gota fría in de Spaanse geschiedenis. Ik kende Dana tot nu toe alleen van de
Ierse zangeres die in 1970 het Eurovisie Songfestival won met het lied ‘All
kinds of everything’ en de transseksueel Dana International uit Israël die dat
in 1998 deed. We hebben er dus een Dana bij en zij bleek deprimerend onaardig...
Van vrienden ontvingen we foto’s van sneue situaties die ze hier met
eigen ogen aanschouwden. De lijn tussen nieuwsgierigheid en ramptoerisme is dun.
Ik denk dat mensen drang voelen om zelf te weten wat er gebeurt. We kregen het met de
evolutie mee: gevaren inschatten om te kunnen overleven. Er zijn psychologen
die zelfs menen dat we onze eigen doodsangst kunnen bezweren door naar de ramp
van anderen te kijken. Tja. Er kwam in de afgelopen dagen een vorm van ramptoerisme op gang waaraan
ik mijzelf ook schuldig maakte, al trok ik er niet op uit. Zoals elke dag, liepen
we ook de dag na Dana door onze woonwijk en langs het strand. We troffen vooral
vernieling door natuurgeweld aan. Ik weet één ding zeker: ik voelde geen opluchting dat wijzelf het
er goed vanaf brachten.
Lomas de Campoamor, ons voormalige woonoord in de heuvels, kreeg erg veel
water te verstouwen. Appartementen van enkele vrienden liepen fikse waterschade
op. Direct of indirect. Wij maakten dat daar in het verleden zelf ook mee.
Dehesa de Campoamor, het nabije dorp aan zee, werd nog harder getroffen doordat de río Nacimiento woest buiten de oevers trad. Een video van het kolkende water aldaar haalde gisteren zelfs het achtuurjournaal op de Nederlandse televisie. De oversteekplaats waarover mijn liefje en ik honderdduizenden stappen zetten, hing er als een uitgebeende zebra bij. Een karkas…
Dehesa de Campoamor, het nabije dorp aan zee, werd nog harder getroffen doordat de río Nacimiento woest buiten de oevers trad. Een video van het kolkende water aldaar haalde gisteren zelfs het achtuurjournaal op de Nederlandse televisie. De oversteekplaats waarover mijn liefje en ik honderdduizenden stappen zetten, hing er als een uitgebeende zebra bij. Een karkas…
De boulevard waarover we ontelbare keren samen en met vrienden naar
restaurant ‘Montepiedra Playa’ liepen, werd onbegaanbaar en verdween deels in
het water. Het strand van La Glea is niet meer. Herstel gaat maanden duren. Ik zie de werkzaamheden die in het gehele gebied Orihuela Costa nodig zijn extra somber in aangezien het gemeentebestuur de
handen overvol heeft aan de reparaties aan Orihuela-stad. Orihuela Costa komt
al jarenlang -onterecht- op de tweede plaats, zowel qua budget als qua onderhoud.
Kasian.
Bij ons staan de ramen en deuren inmiddels weer wijd open, het tuinmeubilair
is grondig afgespoeld, het terras aangeveegd. Planten en bloemen die in potten stonden,
verdronken helaas. Regen is zeker goed voor de natuur en vult de stuwmeren en
kleinere waterbekkens aan voor drogere tijden maar de stortbuien die we in de
afgelopen dagen op onze koppies kregen, ruïneerden de natuur. Bovendien spoelde
veel vruchtbare aarde weg. Op de landerijen die om onze gemeente heen liggen, kwamen
jonge gewassen te lang onder water te staan. Ik ben benieuwd hoe funest dit zal
zijn voor deze oogst.
Afgelopen weekend las ik een interessant artikel in NewScientist van een
groep Utrechtse wetenschappers die precies onderzocht hoe planten en gewassen een
overstroming doorstaan. Net als mensen hebben planten zuurstof nodig om te
overleven. Als ze onder water staan, gaan ze dood. Het onderzoeksteam
simuleerde een overstroming in het laboratorium en experimenteerde met een
stadsplantje, de zandraket. In deze plant hoopt zich gasvormig ethyleen op. Die
stof zet een moleculair mechanisme in de plantcellen in gang waardoor ze met
minder zuurstof toe kunnen.
In het laboratoruim blies men vier uur lang ethyleengas in een afgesloten
ruimte met zandraketten. Tegelijkertijd werd een rij planten van dezelfde soort
uitsluitend aan normale lucht blootgesteld (de controlegroep). Beide groepen
kregen vervolgens urenlang lucht zonder zuurstof om de omstandigheden tijdens
een overstroming na te bootsen. De wortels van de zandraketten die waren
blootgesteld aan de extra dosis ethyleengras bleken sneller en beter terug te
groeien dan die van de niet-voorbewerkte exemplaren.
Met hun studie toonden de wetenschappers heel precies aan welke genen en
eiwitten een rol spelen bij de aanpassingen van de planten aan een overstroming.
Deze bevindingen brengen biologen dichter bij de mogelijke bescherming van
planten tegen overstromingsgevaar. Zo kunnen toekomstbestendige gewassen worden
geweekt die beter zijn opgewassen tegen deze vorm van natuurbeschadiging. Het
lijkt wellicht een oninteressante studie maar deze bevindingen zijn heel belangrijk.
Zeker nu ik de jefe van de weersvoorspellingen van AEMET op tv hoorde zeggen
dat dit soort intense, extreme buien in de toekomst niet kunnen worden uitgesloten.
Vooruitzien is regeren!
Even waande ik mij resident van een ontwikkelingsland toen we de beelden van het ondergelopen
achterland via drones en vanuit bemande helicopters op het Spaanse journaal
zagen. Spaanse meteorologen zijn het roerend met elkaar eens dat hun land niet is
voorbereid op weer van dit extreme type. Ze constateren dat de buien in deze tijd van het jaar telkens heviger worden. Spaanse geografen zijn van mening dat er in het hele land sprake
is van haperende ruimtelijke ordering, slechte stads- en gemeenteplanning en
achterstallig onderhoud aan rivierbeddingen en -hellingen. Dat vind ik understatements
van het jaar.
Veel belangrijker is de vraag hoe men die put gaat dempen. In 2003 stelde
de autonome regio Valencia (de onze) een actieplan op waarmee natuurlijke risico’s
als overstromingen moesten worden voorkomen of beperkt. Iedere gemeente moest zelf
de benodigde maatregelen plannen en uitvoeren. Voor iedere gemeente gold in
meer of mindere mate dat het regen- en rivierwater moest worden gekanaliseerd.
In onze omgeving ligt het natuurpark Río Seco dat werd gevormd
tijdens het Plioceen (de periode vóór het Pleistoceen). Zo’n 20 miljoen jaar
geleden was dat een groot, ondiep platform aan de kust waarop zich in de loop
van de tijd afzettingen van zee-organismen vormden. De gemeente organiseert in
het voor- en najaar wandelingen door dit
mooie natuurgebied maar je kunt er gemakkelijk zelf op uit. (Nu niet doen, hoor!)
Als we in dagen zoals deze spreken over de río seco gaat het over het,
door de mens aangelegde afwateringssysteem waarin neerslag en rivierwater uit de
omgeving wordt opgevangen en naar de Middellandse Zee wordt afvoerd. Onze
gemeente nam die maatregelen op tijd. Jaren
eerder legde men een breed, open kanaal naar zee aan waarin je het
grootste deel van het jaar kunt wandelen, fietsen, rolschaatsen en de hond
uitlaten. Het laatste stuk betrof de constructie van de verbindingen vanuit het
achterland en het centrum naar de buis die naar de kust leidt. Het was die actie die recent veel huizen droog hield.
Dana-water stroomde weliswaar door onze straten maar geen huis liep onder,
niemand werd geëvacueerd. Andere
gemeenten waren minder fortuinlijk. De militaire hulpdienst UME dook dit
weekend op om de zwaarder getroffen woonwijk net over de provinciegrens
(Murcia) te helpen bij het schoonmaken. Die straten zijn gesperd, de modder
ligt daar tenminste tien centimeter dik. Wij hebben weer blauwe lucht en code Groen. De zee oogt echter nog oranje. Chiringuito Ramon is open,
zij het beperkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten