Mijn eerste blog van het nieuwe jaar heeft doorgaans hetzelfde onderwerp. Het gaat nooit over meeslepende vergezichten, een dag als vandaag gaat over introspectie, over herinneringen. Zoals elk jaar op deze dag sta ik stil bij het overlijden van mijn vriendin Nelly. Zij overleed in 2009 aan de gevolgen van ongeneeslijke longkanker. Wij lieten haar achter in de jaren tien van deze eeuw en stapten recent de jaren 20 binnen. Maar zij zit verankerd in mijn hart.
Het gemis blijft, dat gaat nooit over.
Het gemis blijft, dat gaat nooit over.
Zeven maal om de aarde gaan,
als het zou moeten op handen en voeten;
zevenmaal om die éne te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.
Zeven maal om de aarde gaan.
Zeven maal over de zeeën te gaan,
schraal in de kleren, wat zou het mij deren,
kon uit de dood ik die éne doen keren.
Zeven maal over de zeeën te gaan -
zeven maal, om met ons tweeën te staan.
als het zou moeten op handen en voeten;
zevenmaal om die éne te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.
Zeven maal om de aarde gaan.
Zeven maal over de zeeën te gaan,
schraal in de kleren, wat zou het mij deren,
kon uit de dood ik die éne doen keren.
Zeven maal over de zeeën te gaan -
zeven maal, om met ons tweeën te staan.
Van: Ida Gerhardt (1905-1997)
Uit: 'De Slechtvalk' (1966)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten