Kaiken, kaiken… wel kopen!

We zijn inmiddels in Mendoza waar we enkele dagen zullen blijven. De lange busrit vanuit Córdoba (bijna 12 uur) verliep goed, we zaten wederom boven, op de eerste rij en alhoewel er weinig opzienbarends was te zien, vloog de tijd om. Af en toe kwam een ambulante verkoper de bus in om passagiers van belegde broodjes, worsten en drankjes te voorzien. Dichter naar Mendoza toe, doken uitgestrekte wijnvelden op. Mendoza is de belangrijkste wijnprovincie van Argentinië; tweederde van ’s lands wijnen komt hier vandaan.

Het allereerste dat ons opviel toen wij ‘s avonds uit de bus stapten, was de onverwacht frisse lucht. Wij verwachtten een hoge temperatuur en klamheid maar we troffen circa 25 graden Celsius en een verfrissend windje aan. Ook dit hotel is prima: de akela boekte een suite aan een park. Vanuit ons raam zien we een stukje van het Andesgebergte. Het huidige bed is het breedst tot nu toe. (We sliepen voor het eerst in tijden met de ramen open!)

Na te hebben gedoucht, gingen we naar de hoofdstraat waar vele restaurants zijn gevestigd. We waren moe van de hele dag zitten dus we maakten het ons gemakkelijk. Ons oog viel op het eerste restaurant aan de straat met een mooie bodega, in een historische estancia. We bestelden een fraaie Malbec uit de regio, eentje die we reeds proefden en waardeerden toen we in Buenos Aires verbleven. Malbec is een rode druif met een dunne schil die betrekkelijk veel zonnewarmte nodig heeft om te rijpen. En je krijgt er een donkerblauwe tong van.

Tijdens de ruim zeven weken door Argentinië en Uruguay hebben wij slechts éénmaal een wat mindere wijn gedronken en dat vind ik ongekend. Wij houden van relatief jonge rode wijn en droge fruitige rosé en die zijn hier in uitstekende kwaliteit en tegen zeer betaalbare prijzen verkrijgbaar. Mijn liefje at een voortreffelijke biefstuk maar mijn paella de marisco was om te grienen. Eigen schuld, dikke bult; moet ik maar geen zeevruchtenschotel kiezen, zo ver verwijderd van zee. Als we aan de Chileense kust zijn, hoop ik mijn hart op te halen.

Gisteravond vond hier een demonstratie plaats waarvan vanochtend verslag werd gedaan op de voorpagina van de lokale krant ‘Uno’. Duizenden Mendozianen gingen de straat op om hun geschoktheid uit te spreken over de vermeende zelfmoord van Alberto Nisman (51). De advocaat werd dood aangetroffen in zijn appartement in Buenos Aires, met een kogel in zijn hoofd en het wapen op de grond. De krant vermeldde flatgebouw en adres in Puerto Madero. 

Ik las verder. Al tien jaar is Nisman als aanklager bezig met waarheidsvinding rondom de bomaanslag op het AMIA-gebouw (Argentine Israelite Mutual Association; een joodse instelling in Buenos Aires). Het is de dodelijkste aanslag in de Argentijnse geschiedenis: 85 mensen kwamen daarbij om, 300 raakten -zwaar- gewond.

In 2006 klaagde Nisman Iran formeel aan als opdrachtgever van de bomaanslag; de bom zou zijn geplaatst door Hezbollah-aanhangers. Enkele dagen geleden diende Nisman een officiële klacht in (300 pagina's) tegen president Cristina de Kirchner en Minister van Buitenlandse Zaken Héctor Timerman: zij zouden de waarheid over de aanslag verdoezelen in ruil voor economische steun van Iran aan Argentinië. Daarvoor kwam hij vervroegd van een vakantie in Europa terug. Nisman zou daarvoor bewijs hebben. En nu is diezelfde man dood… Burgers eisen gerechtigheid in de joodse zaak en duidelijkheid over de plotselinge dood van de aanklager. Veel televisiezenders brengen thans verslag uit van de kwestie.  Ik ben benieuwd hoe dit verhaal afloopt.

Mendoza is een mooie, levendige stad: brede trottoirs en avenidas, groene parken, het is er schoon. Er wonen ruim 920.00 inwoners, de stad ligt op 700 meter hoogte. We hebben hier nog geen zwerver of bedelaar gezien. Ook zijn graffiti, plakkaten en pamfletten op muren minder politiek van aard. Je kunt aan passanten zien dat er geld wordt verdiend. Er rijden dure auto’s rond. Er zijn bovendien aanzienlijk meer overzeese toeristen. In de uren dat we hier zijn, zagen we er al meer dan in de voorgaande weken tesamen. De taxichauffeurs zijn hier zoals overal: soms tref je een chagrijn, meestal is de persoon in kwestie ‘muy amable’ en behulpzaam.

Op deze eerste dag regelden we allerlei zaken: we reserveerden een huurauto voor een later bezoek aan twee natuurparken in het noorden: Ischigualasto in de provincie San Juan en Talampaya in de provincie La Rioja. Mijn liefje vond een kapper naar haar zin en heeft weer een uitgedund koppie, we lokaliseerden een wasserij voor later in de week en we kochten twee buskaartjes naar Chili voor het einde van deze maand. Morgen gaan we met de hop-on-hop-off-bus de stad verder verkennen. Vanavond staat een bezoek aan een Peruviaans restaurant op het programma.