Over de kook

Vanwege aanhoudende hitte hielden we het dit zomerseizoen relatief simpel in de keuken van Huize Barefoot. Saté en groentenspiezen van de grill, lamsburgers met bietensla, aardappelsalade van Ferràn Adría, gebakken aardappelen met een visje (ja, we eten toch weer vis), salmorejo, salade van Raftomaten, quiches, bonenschotel, empanadas (met kaas, kip of tonijn), vitello tonato, steak tartare, rösti, champignonragout. En heel veel salades met seizoensfruit. Zomers fris en gemakkelijk.

We vervielen niet voortdurend in herhaling, er werd ook volop geëxperimenteerd. Vooral gerechten uit de Volkskeuken bleken een bron van inspiratie: kip met verse pruimensaus, cepavcici met ajvar (kruidige worstjes met paprika- en auberginepuree), wraps met avocado, salade van meloen met geschaafde venkel en blauwe kaas, eitje-preitje op andere wijze, gratin van courgette, pastasalade met groene groenten en ansjovisdressing en meer, veel meer. Vaak van chef en kookboekenschrijver Yvette van Boven. Stuk voor stuk eenvoudig te maken en heerlijk! 

Ook buitenshuis bezochten we oude favorieten. In goed gezelschap aten we paëlla met zeevruchten bij ‘Chiringuito Ramón’, met de voetjes in het zand. Het is onze favoriete lokale Spaanse strandtent, die van Playa de las Higuericas verhuisde naar een strand iets verderop gelegen (tegenover de haven van Torre). Dat vonden we jammer want voorheen zegen we daar bijna dagelijks neer voor een drankje en een tapa, na het zwemmen. Nu nemen we de fiets om er te komen. Het is nog steeds de onderneming waard. De goedgevulde paëlla smaakte als vanouds; dezelfde dames als voorheen staan er in de keuken.

‘The Fish Bowl’ (Dehesa de Campoamor), een andere favoriet, onderging een dramatische wijziging. Het restaurant van eigenaar-chef Peter Fisher kwam in andere handen. Peter keert terug naar Ierland, waar zijn vrouw en dochtertje Olivia reeds verblijven. Door corona en de geboorte van zijn kind besloot hij zijn carrière en zijn verblijf in Spanje te beeïndigen en terug te keren naar zijn roots, op zoek naar ander werk. Hij zei klaar te zijn met het hectische restaurantleven. De laatste keer dat we deze vissenkom bezochten, was de teruggang in smaken en presentatie al goed te merken. Wij schrokken van de snelheid van de verandering (die was te voorzien) en zijn sindsdien niet geweest. We gaan het waarschijnlijk nog wel een keer uitproberen maar ik houd mijn hart vast…

We ontdekten nieuwe plekken voor lunch of diner. Nieuw voor ons zijn onder andere ‘Beachclub Kinita’, ‘Restaurante La Tartana’ en ‘Massies’. Ze hebben allemaal hun eigen sfeer en kwaliteit. Restaurant Kinita ligt aan de Mar Menor (Los Alcázares, provincie Murcia). De locatie is interessant: aan de voorzijde zee, aan de zijkant de camping van Mar Menor en aan de achterkant de militaire luchthaven. Het is er trendy qua aankleding en je zit er goed. Met een boeiende kaart, prachtige wijnen en aardig personeel. Men serveert er fusion food: typische Spaanse gerechten, vermengd met andere invloeden. Op het menu staan gerechten met tonijn, octopus en garnalen maar ook vleesgerechten. Mijn liefje at er likkebaardend lekkere bitterballen van ossenstaart (rabo de torro) en een kleurrijke, verrassende salade!

La Tartana is een stemmig Spaans restaurant in het hart van Cartagena-stad (eveneens Murcia). We kwamen er terecht na een bezoek aan museum ARQVA. We kennen de horeca in het stadscentrum maar een aantal favoriete restaurants overleefde de coronacrisis niet. Toen we hier voor de lunch neerzegen was het nog tamelijk stil maar de ruimte vulde zich snel. Een goede plek voor smulpapen! Typisch Spaanse voorgerechten als huisgemaakte kroketjes en marinera gourmet de la casa waren voortreffelijk. Mijn liefje bestelde daarna een gedurfd hoofdgerecht: steak tartare. Van dit rauwe vleesgerecht maakte zij tot nu toe de lekkerste aller tijden. Tartana´s variant was goed maar minder smakelijk dan de hare. Mooie wijnkaart, professionele bediening. We komen er graag terug, met of zonder vrienden.

En what about Massies? Dit is een eenvoudig restaurant in onze woonwijk. We gaan er te voet heen. Geen bijzonder uitzicht, al waait doorgaans een frisse oostenwind langs het buitenterras. We eten daar tijdens deze zomerweken wekelijks -op vrijdag- de lekkerste fish & chips van de omgeving. Dat is sowieso een grote favoriet van mijn liefje maar ook ik kan hun versie waarderen. Eigenaar Simon rijdt elke vrijdagochtend voor het ochtendgloren naar de visafslag van Alicante om er zijn hoofdgerecht van de dag te halen. Hij is een vriendelijke gastheer die zijn klanten in alles tegemoet wenst te komen. Zijn capabele vrouw staat in de keuken. De vis (kabeljauw) is übervers, met een dun maar zeer smakelijk korstje. Simon vertelde mij dat verse vis krult als je het zo bereidt. Nou, dat doet´ie! Hij leerde het vak van zijn opa die een fishshop had aan de zuidkust van Engeland en van zijn pa die er een had in West End. Hij en zijn echtgenote schaafden verder aan het recept tot wat het nu is: heerlijk.

Aanvankelijk serveerden ze geen wijn die ons kon bekoren; we vertelden waar wij van houden. Simon gaf ruiterlijk toe dat hij minder verstand heeft van wijn dan van bier. Wij zeiden dat te betreuren. Een visje moet immers zwemmen… Tot er de volgende keer een droge, fruitige, jonge Spaanse rosé op tafel verscheen; om te proberen. Schot in de roos! Het is extra reden om voor de F&C te blijven komen. 

Ik ben opgewonden want morgenavond begint op Net5 (19:30 uur) van maandag t/m donderdag de 13de jaargang van Masterchef Australia. Joehoe! Aan dit seizoen doen weer 24 onbekende kandidaten mee. Mijn favoriete kookprogramma op tv keert daarmee terug naar het oude concept van een talentenjacht. Jock Zonfrillo, Melissa Leong en oud-winnaar Andy Allen gaan net als in het vorige seizoen weer aan de slag als jury. Voor hen is dit de tweede keer. 

In de loop van het 12de seizoen kreeg het programma te maken met de beperkingen door corona hetgeen niet altijd positief uitpakte voor het concept. Alhoewel bijna alles om koken draait, zijn ook de onderlinge verhoudingen en het optreden van beroemde chefkoks een belangrijk onderdeel. Voor dit nieuwe seizoen koos men daarom een andere aanpak. Dat heeft onder andere als consequentie dat een groot deel van de gastjuryleden voortaan niet meer in persoon naar de Masterchef-keuken komt maar via een scherm acte de présence geeft. Jammer maar helaas... Als het bij deze beperking blijft, kijk ik de komende maanden weer graag. Wordt zeker vervolgd.