De dag van de Maagd?

We stonden vanochtend op en hoorden dat het een stuk minder druk was in de stad. We zagen heel veel mensen op de fiets en op doorgaans drukke kruispunten die we kunnen zien vanaf het terras, zou je nu een ontbijtje kunnen serveren. Geen van beiden hadden we geen idee waarom. 

Op het ‘To Do’-lijstje voor vandaag stonden twee zaken: Carrefour Market bezoeken ter aanvulling van het huishouden en naar Station Retiro gaan voor het een en ander op reisgebied. 

Toen we de grote buurtwinkel binnenstapten, stonden er lange rijen voor de kassa. Mensen hadden klaarblijkelijk een vrije dag. We vroegen het daarom maar eens aan de wachtende mevrouw achter ons: is het soms een nationale feestdag? Dat werd door haar beaamd: het bleek El Dia de la Virgen, de Dag van de Maagd. Alleen de winkel van de Chinees leek open...

Deze dag wordt sinds 1854 in katholieke landen in ere gehouden en gevierd, dus ook in Argentinië. Volgens de christelijke doctrine werd Maria, de Moeder van Jesus van Nazareth, op die dag geboren. Let wel: zij was zonder erfzonde!

Toevallig is Maagd het sterrenbeeld van mijn liefje; ze heeft nog wel meer gelijkenis met Maria maar zonder zonde is zij nou juist niet. (Lees en huiver.) Na de boodschappen aten we een boterham thuis en liepen we daarna naar het station Palermo. Sinds we de Subtepas hebben, is reizen met openbaar vervoer in Buenos Aires een fluitje van een cent. Je houdt de pas voor een speciaal plaatje tegen het loketraam, noemt je bestemming en de lokettist haalt het bijbehorende bedrag van je pas. Op een scherm zie je het bedrag van het treinkaartje en het resterende saldo op de pas. Wij gingen op weg naar de wijk Retiro. Ter vergelijking: zo’n treinritje kost €0,20, een pak toiletpapier (met vier rollen) in de supermarkt €3.

Ook het perron was uitgestorven. Niet lang daarna reed de blauwe trein binnen. Een van de eerste dingen die mij opviel, was dat de treinconducteur werd omringd door twee man bewaking, twee heuse klerenkasten. We zaten nog niet of de fluit klonk; de trein zette zich in beweging. Langs het spoor dook eerst een heel grote moskee op. Dichter naar station Retiro zag ik een langgerekt terrein dat op een sloppenwijk leek. Op heel veel plekken wordt gebouwd maar op een flink aantal plaatsen ook niet. Wat je ziet, is wat het is. Ik zag groepen mensen voor zo'n schamel optrekje op plastic stoelen met elkaar eten. Het zag er armetierig uit en dat verwachtte ik niet in Buenos Aires. Deze wijk ligt op steenworp afstand van het poloveld van Buenos Aires, een sport voor de rijksten der aarde...

De wijk Retiro is een belangrijk knooppunt voor reizigers: daar liggen een lokaal vliegveld, een grote terminal voor internationale en nationale busreizen en een bootterminal. Mensen komen en gaan dus van heinde en ver. Daar was het dan ook niet uitgestorven maar we hoefden niet op ons qui-vive te zijn; het was overzichtelijk. We gingen op zoek naar de busmaatschappij waarmee wij onze reis in januari 2015 richting de Chileense grens willen maken. Het gaat nu om het eerste traject naar Rosario. Het openbare vervoer is goed geregeld in Argentinië, reizen met de bus is stukken comfortabeler en sneller dan met de trein. We werden doorverwezen naar loket 77 waar we buskaartjes kochten voor de datum die mijn liefje, de reisleidster, doorgaf. We mochten onze stoelen kiezen: op de bovenverdieping, op de eerste rij, por favor!

Vervolgens bezochten we de toeristenkiosk om daar te vragen hoe we het best naar de ferry-terminal konden lopen. We hadden twee Braziliaanse rugzaktoeristen voor ons met vele vragen. Een van die vragen betrof de geldigheid van hun studentenkortingspas voor restaurants. De informatrice meldde hen dat de pas niet geldig was in haar land. “Nou, zeg… waarom niet?” “Omdat Brazilië Argentinië niet is.” Dat zei ze met een uitgestreken gezicht. Ik kon een lach bijna niet onderdrukken. Ze zei daarop ook nog dat eten in restaurants in dit land überhaupt goedkoper is dan bij de noorderbuur. Dat was de tweede duit in het zakje. Naar verluidt, is er veel kinnesinne tussen de beide landen. Ons stond ze keurig te woord; ze was heel erg behulpzaam. We hebben sowieso niets te klagen over het contact met de lokale bevolking. Wij ervaren hier extreme vriendelijkheid.

We liepen naar de terminal van de Buquebus, de Argentijnse ferry-maatschappij die naar Uruguay vaart. Daar kochten we eveneens kaartjes. Zo gaan we volgende week met de snelle boot een dagtrip maken naar Colonia del Sacramento, een stad in Uruguay bomvol koloniaal verleden die op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat. We gaan die dag 50 kilometer heen en 50 kilometer terug varen over de Rio de Plata. Het blijkt dat er een uur tijdverschil is tussen Buenos Aires en Colonia. De akela stelde voor ook alvast de kaartjes voor de ferry naar Montevideo te kopen. In januari 2015 gaan we die hoofdstad enkele dagen bezoeken, als ons verblijf in Palermo ten einde is.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik moest veel antwoorden herhalen voor de baliemedewerker. Wanneer precies? Op welk tijdstip? Wanneer nog maar eens? Welke ferry precies? Voor hoeveel personen? Had ik allemaal al minstens drie keer gezegd; wellicht ligt dat aan mijn Spaanse taalbeheersing... De kopietjes van onze paspoorten doen goede dienst. We moesten aan een andere balie betalen en onze tickets ophalen, die ik vanwege het voorgaande graag wilde controleren. Mijn zorg was onterecht, met correcte tickets liepen we terug naar station Retiro waar de trein ons naar huis bracht.

Aan tafel in het appartement biechtte de reisleidster op dat ze een fout in haar hoofd had gemaakt: de data van een ferry- en een busreis kloppen niet, zo bleek uit haar zelfgemaakte reisgids. Oh-oh. Op twee locaties reserveerden we reeds hotelkamers; het is hier immers hoogseizoen qua reizen. Morgen gaan we terug naar de kaartverkopers om een en ander recht te zetten. Als dat niet kan zonder extra kosten (kaartjes voor de boot kosten een klein vermogen), passen wij ons eigen reisschema aan. Tja. 

Horoscoop Maagd voor vandaag maandag 8 december 2014:

‘Je komt eindelijk toe aan werk dat is blijven liggen en ook thuis pak je achterstallig onderhoud aan. Aan het einde van de dag heb je alles weer lekker op orde. En dat geeft een goed gevoel. Een antwoord op iets laat op zich wachten. Wees geduldig. Je bent in deze periode op zoek naar intense ervaringen, en hebt de behoefte alles tot op de bodem uit te zoeken. Pas daarbij op dat je niet te zwaar op de hand bent.’

De dag van de Maagd? Ik dagutnie...