BsAs

Er gebeurt van alles in Buenos Aires. Zo vielen er afgelopen weekend hagelstenen uit wolken die een ervaren wolkenstaarder als ikzelluf naar adem deden happen. Het weekend ervoor waren we reeds gewaarschuwd. De schuifpuien naar het grote balkon stonden open en ineens leek er een soort windhoos door het appartement op negen hoog te gaan; het gierde dat het een aard had. We sloten de ramen gezwind. De storm was dermate krachtig dat het glas in de pui bolde. De aluminium stoelen deden een tango op het balkon. Uiteindelijk landde ze bovenop elkaar. Dat is misschien wel logisch na zo'n gepassioneerde dans. Dit weekend betrof het sneeuw en hagel. Ik zag een foto op de voorkant van een plaatselijke krant waar aan de lezer de vraag werd gesteld waar het winterse tafereel zich afspeelde. In Bariloche, Patagonië, tegenover Antarctica of in Bernal, Groot Buenos Aires? Het was hier. Mijn liefje twijfelde toen ze het getik tegen de ruit hoorde. Het is ook moeilijk te bedenken als het overdag 30 graden Celsius is?!

Toen wij vorige week op bezoek gingen bij de Dwaze Moeders en Oma’s van Plaza de Mayo, werd het plein voor het Casa Rosada (het Roze Huis waar de regering zetelt) in gereedheid gebracht voor een live-optreden van presidente Cristina de Kirchner. Even later zag ik de oproep op straatborden: komt allen bijeen op het plein voor Nestor, voor De Nederigen en voor het Vaderland. In eerste instantie wilden we van de partij zijn maar mijn liefje was de verstandigste: grote mensenmassa’s en wij zijn geen gelukkige combinatie. Je weet maar nooit hoe haar toespraak uitpakt en wat dat uitlokt.

Haar toespraak werd live op televisie uitgezonden en het verliep vreedzaam. Ze stond stil bij 31 jaar democratie. Kirchner (1953) is sinds 2007 president van Argentinië. Haar echtgenoot Nestor was eerder president; hij overleed in 2010 aan een hartstilstand. In 2011 werd Cristina overtuigend herkozen; zij was daarmee de eerste vrouw in de geschiedenis van het land die dat overkwam. Ze is vooral populair bij de laagste inkomensklasse voor wie vele sociale steunmaatregelen werden ingevoerd. Ze heeft haar aanhangers niet bij de Argentijnse middenklasse. In de afgelopen maanden ging men in groten getale de straat op, demonstrerend tegen enorme prijsstijgingen, hoge inflatie en stijgende criminaliteit.

Deze stad staat bol van politiek. Linkse leuzen, pamfletten, vlaggen, graffiti’s met politieke thema’s, je vindt ze werkelijk overal. Gisteren bezochten we de wijk San Telmo, bekend van de zondagantiekmarkt en de tango. We slenterden door gezellige straten met kunstgalleries en antiekwinkels, leuke bars en eetgelegenheden. We genoten van pintxos terwijl tangomuziek op bijna elke straathoek klonk. Veel jonge mensen, alternatief publiek. Er hing een zeer relaxte sfeer. 
En ik zag Mercedes Sosa! Deze Argentijnse folklorezangeres overleed op 74-jarige leeftijd in deze wijk van Buenos Aires. Zij was vertolkster van indringende strijdliederen die mijn tot op de dag van vandaag beroeren. Haar ‘Gracias a la Vida’ en ‘Todo Cambia’ YouTube-filmpjes staan al lange tijd op mijn blog. In de jaren ‘80 woonde ik als studentje een optreden van haar bij in het Amsterdamse Concertgebouw. Ik kan die emotie van toen gemakkelijk oproepen. San Telmo eert haar met muurschilderingen en een cultureel centrum dat naar haar is vernoemd. Volgende week gaan we terug voor de tango.

Op weg naar huis wandelend, stuitten we op een andere vorm van folklore: een Galicisch muziekgezelschap bespeelde een groot, enthousiast publiek op de vrijgemaakte Avenida de Mayo. De mevrouw naast wie wij stonden, vertelde ons dat zij Argentijnse is maar haar man Spanjaard. Hij stond ergens vooraan, met zijn neus op het orkest. Ook hier liepen de emoties op, niet in de laatste plaats bij muzelluf... muziek doet dat met mensen. Sosa zong het terecht: muziek legt de snelle route af naar de ziel. Er zwaaiden zakdoekjes door de lucht, ik zong uit volle borst mee (al lag de toonhoogte mij niet). Het was een waardige afsluiter van ons tweede weekend alhier. Time flies when you’re having fun! Ik heb veel foto's naar het webalbum overgezet.

Ik ga zo een kupje Nespressokoffie drinken met zelfgemaakte citroencake, gekocht van twee Argentijnse pottenkindjes die oogcontact maakten met mijn liefje. Zij kon de cake niet weerstaan... Jaja. Vier reebruine ogen keken de jager aan. Buenos Aires heeft een uitbundige gay scene. Morgen gaan we een dag met de boot naar Uruguay.