Wie kent hem niet?!

Het is druk in mijn hoofd. Er zijn zoveel nieuwe indrukken dat ik met minstens drie blogs tegelijk bezig ben. Elke dag kiezen mijn liefje en ik een wijk of een thema en gaan erop uit. We nemen de benenwagen, de ondergrondse en de openbare bus waarvoor we een abonnement aanschafte (‘Subtepas’). Buenos Aires is gi-gan-ties groot. We staken de breedste straat ter wereld over: Avenida 9 de Julio heeft minstens 20 rijstroken. Het aantal auto’s en bussen is onvoorstelbaar groot. Er wonen 13 miljoen mensen in deze stad. 

In Buenos Aires wonen circa 1.500 Hollanders, ongeveer 500 leven daarbuiten. De Nederlandse gemeenschap houdt de Hollandse tradities in ere. Sinterklaas en zwarte Piet zijn ook hier aanwezig. Mijn liefje en ik waren nooit lid van een Nederlandse vereniging in het buitenland. We hadden geen behoefte aan dergelijke ontmoetingen, we hadden genoeg aan elkaar. Buenos Aires werd de uitzondering op die regel. Elke eerste woensdagavond van de maand komen Hollanders samen in een bar onder Nederlands management. Het betreft de bruine kroeg van de familie Van Koning; ook gevestigd in 'onze' woonwijk Palermo. Op de buitengevel hangt een bord met een knipoog: De Neverlands SA. Tegenover de bar hangt een grote foto van een jonge Máxima en op de bovenverdieping schilderde iemand het beroemde café bij nacht van Van Gogh op de muur. Twee mooie voorbeelden van Hollands Glorie.

Ik luisterde met belangstelling naar de voordracht van Jan, een van de Nederlandse ondernemers in Buenos Aires. Hij zette hier tientallen jaren geleden een technisch bedrijf op. Hij heeft met name Argentijnse vaklui in dienst. Terwijl ik luisterde, realiseerde ik mij dat Argentinië een ontwikkelingsland is… De verhalen deden ons sterk denken aan Indonesië. De belastingdienst werd in de afgelopen maanden extreem actief, tot verdriet van veel ondernemers. Het veroorzaakte zoveel papierwerk dat een bedrijf van enige omvang een personeelslid moet aannemen of vrijmaken om aan de vele bureaucratische eisen te voldoen. De Argentijnse overheid lijkt ondernemers niet goed gezind. Vaklui voelen een grotere loyaliteit jegens de vakbond dan jegens hun werkgever. Personeelsleden ruilen bedrijf X in voor een ietsepietsje meer salaris bij bedrijf Y. Jan vertelde dat veel van zijn Argentijnse personeelsleden niet met een creditkaart kunnen omgaan; er is altijd geldgebrek. Hij kwam op mij over als iemand met het hart op de juiste plaats.

Er is sprake van heel hoge inflatie, de banken hebben geen geld. Dat ondervonden wij zelf in de afgelopen dagen aan den lijve. Je kunt voor maximaal €100 Argentijnse pesos per keer uit een ATM halen en elke transactie kost €5. En dan te bedenken dat Buenos Aires duur is: in de supermarkt kost een flesje water (500 ml) €1, een flesje bier €1,50. Een goede wijn is daarentegen relatief goedkoop, terwijl Nespressocups hier zelfs driemaal duurder zijn dan in Spanje of Nederland. In de boutique was het desalniettemin druk. Mijn liefje en ik vragen ons dagelijks af hoe het leven van de gemiddelde Argentijn is.

De Nederlandse Gwendeline gaf ons het antwoord: moeilijk. Zij kwam tien jaar geleden naar Buenos Aires om de taal te leren en bleef. Twee jaar geleden startte zij haar eigen reisbureau, in een zijstraat van de Plaza de Mayo, op zeven hoog. 
Zij werkt samen met een reisorganisatie in Nederland en die verbintenis is effectief. Ze heeft een Argentijnse vriend en is hoogzwanger van haar eerste kind. Het is een jongetje en hij gaat Thomás heten. Niks geheim, kadootjes zijn nu al welkom, zo doe je dat in Argentinië. Haar grootste uitdaging was het enorme cultuurverschil te overbruggen. De taal beheersen, is dé  voorwaarde. Ondanks alles houdt ze van haar leven hier, de openheid en vriendelijkheid van mensen. Dat kunnen wij tot nu toe beamen. Zij zou niet meer in Nederland willen en kunnen leven. De bar werd overigens ook goed door Argentijnen bezocht. Een aantal van hen ging met de Sint op de foto. Ook jouw heerlijk avondje is bijna gekomen. Enjoy!