Kleine Cousteau

Even iets anders tussendoor. Mijn huidige leventje speelt zich niet uitsluitend af in Buenos Aires al maakt de stad veel indruk. Het leven in Spanje blijft eveneens onze aandacht trekken. De weervrouw volgt op de voet hoe het weer daar is (zonnig); binnenkort keren onze vrienden Ben & Joan ernaar terug. Ik houd de vinger aan de pols voor wat betreft mijn familie en we genieten mee met de reis die onze vrienden Hugo & Emmy thans maken in een camper langs de Australische zuidkust. Onze extended familie op Bali is echter altijd in onze gedachten.

Elsa mailde ons vanmorgen dat Yuda afgelopen week een spreekbeurt op school hield in het kader van ‘Show & Tell’. Ze moeten een voorwerp van huis meenemen waarover ze hun klasgenootjes en hun meester vervolgens vertellen. Sinds augustus van dit jaar is hij leerling in de eerste klas van een tweetalige lagere school in Noord-Bali. Via moeder Elsa volgen we zijn vorderingen op de voet. 

Hij koos iets dat heeft te maken met zijn grote hobby. Raad eens wat hij meebracht? Zijn snorkelset en zijn duikstaafjes! De snorkelset kreeg hij van ons voor zijn verjaardag, eerder dit jaar en de stokjes bracht ik voor hem mee in september jongstleden. Ik kreeg kippenvel toen mijn liefje dat aan mij voorlas. Daarna werden mijn ogen nat. Sentimenteel mens. Het valt niet mee om oma-op-afstand te zijn… De meester vond dat hij zijn verhaal perfect had verteld en geïllustreerd. Moeder trots, wij trots.

Vanaf dag 1 was hij mijn kleine zwemvriend toen wij onze villa met zwembad van semi-Olympische afmetingen hadden. Hij was de eerste die het bad uitprobeerde nadat het was afgebouwd. Dat was niet de bedoeling. Wij hadden Elsa, onze toenmalige huishoudster, namelijk op het hart gedrukt dat Yuda niet mocht zwemmen in onze afwezigheid. Zijzelf kan niet zwemmen en niemand anders zou hem kunnen redden als dat nodig mocht zijn. Maar hij wilde toen al niets liever dan zwemmen. Op een onbewaakt moment kreeg ik een foto onder ogen die hem in zijn eentje in het grote bad toonde, met de eerste vlindertjes die we hem gaven. Gelukkig liep die zwembeurt goed af. Dat geconcentreerde, verbeten koppie (bovenste foto), werd daarna standaard als we samen te water gingen. 

Hij versleet vlindertjes. Af en toe gaf hij zelf aan zonder drijvers in het water te willen maar dat gebeurde bij voorkeur in de veilige armen van zijn andere nenek. Mijn liefje is van de toewijding, ik ben voor het ravotten. We schaften op een bepaald moment bij Carrefour in Zuid-Bali een Plouffpak aan. Sinds we hem daarin stopten, ging hij met reuzenstappen vooruit op zwemgebied. Hij voelde zich senang en durfde steeds meer. 
Vorig jaar kwam de doorbraak: hij zwom zonder hulpmiddelen over de breedte van het zwembad. Elke keer dat we samen zwemmen, is hij beter en durft hij meer. De zwemstokjes die ik dit jaar voor hem meebracht, bleken een schot in de roos. Ik zie hoe hij ervan geniet vrij te kunnen zwemmen en naar de bodem te durven duiken. Hij geniet, ik geniet. Kortom, we hebben de nieuwe Kromo in huis. Nóg liever zie ik hem als de nieuwe Jacques Costeau…

De school gaf hem overigens ook een certificaat voor zijn prestaties in Engels lezen. De kaart die wij hen voor ons vertrek uit Spanje stuurden, las hij onlangs aan zijn moeder en broertje Damai voor. De kids hebben nu drie weken vakantie en later deze maand gaan zij enkele dagen naar Engels vakantiekamp. Voor het einde van het jaar zullen we nog een keertje skypen met hen.