Grote wasjes, kleine (af)wasjes

Het appartement waarin we thans verblijven is klein (50m2) maar fijn. Met een beetje meer aankleding en geschuif met meubelstukken werd het de plek waar we ons heel goed voelen. Beneden ziet een portero erop toe dat er geen ongenode gasten binnenkomen. Eenmaal per week maakt een mevroi het appartement schoon en worden beddengoed en handdoeken gewisseld. (Meer of vaker kan, indien gewenst.) Wij troffen ons ‘lovenest’ na haar werk spic & span aan.

Er is een wasserette in het gebouw waarvan we gebruik maken. Er moeten pesosmunten in maar die zijn lastig te verkrijgen. Als we het noemen, beaamt iedere gesprekspartner het maar munten ontvangen, ho maar! Ik vraag mij af waarom. Is er een schaduweconomie van munten? Zijn deze muntstukken hét betaalmiddel van mensen in Buenos Aires die het niet breed hebben? Na enkele mislukte pogingen verzon Tom Poes de list om naar bank Santander Rio te gaan. De aardige dealer schoof, zonder te verblikken of te verblozen, een goedgevulde zak met muntstukken over de balie. Joehoe!

In het appartement maakten we ruimte voor onze electronica die met wereldstekkers op het Argentijnse net zijn aangesloten. We hebben telefoon voor lokale gesprekken en de wifi is perfect. 

Er gelden strikte huisregels in het appartementengebouw: ’s middags tijdens de siësta en vanaf vroeg in de avond dient stilte te worden betracht. Ons bevalt dat uitermate goed. Op de tiende verdieping ligt het buitenzwembad waarvan we inmiddels met plezier gebruik maken. Het is een vervreemdende foto, alsof je in een grote vissenkom zwemt.

Zoals eerder vermeld, wonen we in een hoekappartement op de negende verdieping. We hebben geen bovenburen (¡me alegro!) en het uitzicht vanaf het ruime balkon is weids en vrij. We kijken uit op een complex dat Distrito Arcos heet. Het terrein ziet er fraai uit maar het is dicht. Ik ontdekte op het web dat er een bijzonder verhaal kleeft aan dit gebied in het hart van woonwijk Palermo. In december 2013 was de constructie klaar maar het complex opende zijn deuren niet. Buren en milieu-activisten tekenden namelijk bezwaar aan bij de juridische afdeling van de gemeente. In eerste instantie zou het gebied een gastronomische functie krijgen. De projectontwikkelaar veranderde dat in de loop van de bouw -zonder overleg- tot ‘premium outlet’ en daar ging het mis. Als foodies hadden wij zo’n gastronomische plek voor de deur zeker interessant gevonden.

Kijkend naar de uitrusting van ons postzegelkeukentje, denk ik dat de meeste gasten hier doorgaans niet zelf koken. Aanvankelijk was er geen theedoek of snijplank te vinden dus we vulden een en ander aan. De installaties die er zijn (magnetron, oven) zijn echter van perfecte kwaliteit. Ik heb reeds één keer zelf gekookt; het is improviseren maar als voormalig caravanbezitter en camperliefhebber deed ik ervaring op in kleine ruimten. Er kwam een straftaak bij: afwassen. In de laatste 25 jaar was er constant een vaatwasser in mijn leven maar ik ben het niet verleerd.

We doen elke dag kleine boodschappen: sinaasappels en ander fruit voor het ontbijt, een appeltje voor de dorst of een banaan voor de stadswandeling. De groenten- en fruitwinkeliers beginnen ons te herkennen en dat is leuk; we maken dagelijks een praatje. Als we onze herkomst noemen, valt de naam Máxima doorgaans snel. Inmiddels vonden we een uitstekend uitgeruste Carrefour Market-supermarkt op loopafstand.

Via de website van een plaatselijke chef, Rodrigo Castilla (van restaurant La Pizarras), ontdekte ik een informatieve foodblog over Buenos Aires, getiteld ‘Pick up the Fork’. Dat blijkt een rijke bron van recensies en restauranttips te zijn voor de eigen buurt en andere stadswijken. Zo ontdekte ik ‘The Factory’ waar je een gezond fruit- en groentedrankje kunt drinken. We probeerden de All Green (groene appels, citroensap en avocado) en de Stronger (appels, wortel en gember) uit. Smaakvol en barstensvol vitaminen en mineralen. Dat adres blijft in ons programma. 

Ook lunchten we bij het Armeense restaurant Sarkis, volgens de betreffende blog een van de beste restaurants in de omgeving. De boquerones (sprot) met ingelegde witte ui waren de favoriete smaakopwekker. De porties waren dermate groot dat we weer een avondje thuis kunnen eten. Zo doen we dat en dit Argentijnse restaurant doet daaraan graag mee. Overwinteren in woonwijk Palermo is een heel goede keuze. Hulde aan de akela!